Page:Prithviraj chauhan.pdf/121

सधैं हो यस्तै प्याला र प्यारी
भनेर भुलेर ।
भविष्यलाई अँध्यारो पर्दा
भित्रको भोलि तुल्यको मुर्दा
सम्म चलेर ।

(९)
जयचन्द राजा अहम्‌का थिए
विश्वका भकारी ।
मपाईं कीर्ति फिँजाउन सधैं
गर्दथे तयारी ।
मुजूरका पत्र फिंजाई बसू
भने उनलाई ।
म्लेच्छले ढोका घच्घच गर्दा
जोरी र पारी मारूँला मुर्दा
ती मरे खुल्छ यशको पर्दा
भनेकै स्वार्थी भावले भर्दा
मोह भो तिनलाई ।
पृथिवीराजको इाले भरी
द्वेषको मनलाई ।

(१०)
तर त्यो भारतबीचमा यौटा
वीरको रूपमा थियो है द्यौता
स्वर्गको उज्यालो ।
उसैले बाल्यो जगमग ज्योति
वीरको जोश दशाका बेला
गजबले निकाल्यो ।

(११)
अनेक समरहरूको वीर
भारत बुझने स्वभावको धीर
मनमा लिई इस्लामको पीर
सङ्गठन बनायो ।
तुरही जस्तो भारतको बनी
जगाउन सक्ने मुर्दालाई पनि