Page:Ek chihan.pdf/18: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "सात डाक्टर गोदत्तप्रसाद ठीक आठ बजे आइपुगे । उनलाई देख्नासाथ अष्टनारानले एक चोटि नमिठो आँखाले पुलुक्क हेरे । बिरामीको हेराइ देखेर डाक्टर गोदत्तप्रसाद एकछिन टोलाए । एकछिन जिल्लिए..." |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
सात | {{Right|{{larger|'''सात'''}}}} | ||
डाक्टर गोदत्तप्रसाद ठीक आठ बजे आइपुगे । उनलाई देख्नासाथ अष्टनारानले एक चोटि नमिठो आँखाले पुलुक्क हेरे । बिरामीको हेराइ देखेर डाक्टर गोदत्तप्रसाद एकछिन टोलाए । एकछिन जिल्लिएर बिरामीतिर हेरिसकेपछि डाक्टर गोदत्तप्रसाद बिरामीको नाडी हेर्न थाले । नाडी हेरिसकेपछि छाती जाँचे । अनि बिरामीसँग सोधे- "आज तपाईंलाई कस्तो छ ?" | |||
डाक्टर गोदत्तप्रसाद ठीक आठ बजे आइपुगे । उनलाई देख्नासाथ | |||
अष्टनारानले एक चोटि नमिठो आँखाले पुलुक्क हेरे । बिरामीको | |||
हेराइ देखेर डाक्टर गोदत्तप्रसाद एकछिन टोलाए । एकछिन जिल्लिएर | |||
बिरामीतिर हेरिसकेपछि डाक्टर गोदत्तप्रसाद बिरामीको नाडी हेर्न थाले । | |||
नाडी हेरिसकेपछि छाती जाँचे । अनि बिरामीसँग सोधे- "आज तपाईंलाई | |||
कस्तो छ ?" | |||
"अलि अप्ठ्यारो भएको छ ।" बिरामीले डाक्टरको अनुहार हेरेर भने । | "अलि अप्ठ्यारो भएको छ ।" बिरामीले डाक्टरको अनुहार हेरेर भने । | ||
"धन्दा नमान्नोस्, केही हुन्न ।" अलि आश्वासनको भावमा डाक्टर गोदत्तप्रसादले भने । | "धन्दा नमान्नोस्, केही हुन्न ।" अलि आश्वासनको भावमा डाक्टर | ||
गोदत्तप्रसादले भने । | |||
अष्टनारानले डाक्टरको मुख क्वारक्वारती हेरे, केही बोलेनन् । "केही खान मन लाग्छ ?" डाक्टरले सोधे । | अष्टनारानले डाक्टरको मुख क्वारक्वारती हेरे, केही बोलेनन् । | ||
"केही खान मन लाग्छ ?" डाक्टरले सोधे । | |||
नकारात्मक भावमा अष्टनारानले टाउको हल्लाए । | नकारात्मक भावमा अष्टनारानले टाउको हल्लाए । | ||
एकछिन चुपचापीले छायो । डाक्टरले बडो गौरसित बिरामीको प्रकृति अध्ययन गरिरहे । बिरामीले पनि डाक्टरको अनुहार एकटकसित | एकछिन चुपचापीले छायो । डाक्टरले बडो गौरसित बिरामीको | ||
प्रकृति अध्ययन गरिरहे । बिरामीले पनि डाक्टरको अनुहार एकटकसित हेरि | |||
रहे । यसरी समय करिब पाँच मिनेट बित्यो होला अनि एकाएक बिरामी अष्ट | |||
नारान बोले- "डाक्टरसाहेब ! अब म कति दिन बाँचुँला ? आज सोमबारे | |||
औंसी परेको छ, कडा दिन छ !" | |||
"यस्तो कुरा गर्नलाई के भएको छ र तपाईंलाई ? दुई दिन बिरामी हुँदैमा मानिस मरे भने त संसार चाँडै शून्य हुन्छ । मैले भनेजस्तो बस्नोस् न, अझ बिसासय वर्ष तपाईं बाँच्नुहुन्छ ।" डाक्टरले हाँस्तै भने । | "यस्तो कुरा गर्नलाई के भएको छ र तपाईंलाई ? दुई दिन बिरामी | ||
हुँदैमा मानिस मरे भने त संसार चाँडै शून्य हुन्छ । मैले भनेजस्तो बस्नोस् न, | |||
अझ बिसासय वर्ष तपाईं बाँच्नुहुन्छ ।" डाक्टरले हाँस्तै भने । | |||
{{nop}} | |||
Revision as of 15:26, 10 April 2025
सात
डाक्टर गोदत्तप्रसाद ठीक आठ बजे आइपुगे । उनलाई देख्नासाथ अष्टनारानले एक चोटि नमिठो आँखाले पुलुक्क हेरे । बिरामीको हेराइ देखेर डाक्टर गोदत्तप्रसाद एकछिन टोलाए । एकछिन जिल्लिएर बिरामीतिर हेरिसकेपछि डाक्टर गोदत्तप्रसाद बिरामीको नाडी हेर्न थाले । नाडी हेरिसकेपछि छाती जाँचे । अनि बिरामीसँग सोधे- "आज तपाईंलाई कस्तो छ ?"
"अलि अप्ठ्यारो भएको छ ।" बिरामीले डाक्टरको अनुहार हेरेर भने ।
"धन्दा नमान्नोस्, केही हुन्न ।" अलि आश्वासनको भावमा डाक्टर गोदत्तप्रसादले भने ।
अष्टनारानले डाक्टरको मुख क्वारक्वारती हेरे, केही बोलेनन् । "केही खान मन लाग्छ ?" डाक्टरले सोधे ।
नकारात्मक भावमा अष्टनारानले टाउको हल्लाए ।
एकछिन चुपचापीले छायो । डाक्टरले बडो गौरसित बिरामीको प्रकृति अध्ययन गरिरहे । बिरामीले पनि डाक्टरको अनुहार एकटकसित हेरि रहे । यसरी समय करिब पाँच मिनेट बित्यो होला अनि एकाएक बिरामी अष्ट नारान बोले- "डाक्टरसाहेब ! अब म कति दिन बाँचुँला ? आज सोमबारे औंसी परेको छ, कडा दिन छ !"
"यस्तो कुरा गर्नलाई के भएको छ र तपाईंलाई ? दुई दिन बिरामी हुँदैमा मानिस मरे भने त संसार चाँडै शून्य हुन्छ । मैले भनेजस्तो बस्नोस् न, अझ बिसासय वर्ष तपाईं बाँच्नुहुन्छ ।" डाक्टरले हाँस्तै भने ।