Page:Ritubichar.pdf/21: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "नष्ट भो घामले गर्दा हवाको शीतलोपन। रहन्थ्यो क्रोधका साथ दयाको आँकुरो किन?।। २६ बतास चल्दैचल्दैन चलिहाल्यो भने पनि। उष्णताले शकेसम्म बलेको हुन्छ दन्दनी।। २७ विधिले उग्र गर्मीको य..." |
No edit summary |
||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | |||
<poem> | |||
{{pcn|}} | |||
नष्ट भो घामले गर्दा हवाको शीतलोपन। | नष्ट भो घामले गर्दा हवाको शीतलोपन। | ||
रहन्थ्यो क्रोधका साथ दयाको आँकुरो किन?।। | रहन्थ्यो क्रोधका साथ दयाको आँकुरो किन?।। | ||
{{pcn|}} | |||
बतास चल्दैचल्दैन चलिहाल्यो भने पनि। | बतास चल्दैचल्दैन चलिहाल्यो भने पनि। | ||
उष्णताले शकेसम्म बलेको हुन्छ दन्दनी।। | उष्णताले शकेसम्म बलेको हुन्छ दन्दनी।। | ||
{{pcn|}} | |||
विधिले उग्र गर्मीको यो खलाँती फुकीकन। | विधिले उग्र गर्मीको यो खलाँती फुकीकन। | ||
पसीनारूपमा मस्ती गलायो लोकको किन?।। | पसीनारूपमा मस्ती गलायो लोकको किन?।। | ||
{{pcn|}} | |||
न तुवाँलो, न ता मेघ, न हुस्सू छ, न ता हिम। | न तुवाँलो, न ता मेघ, न हुस्सू छ, न ता हिम। | ||
घन्क्यो घनक्क सर्वत्र घामको जयहिण्डिम।। | घन्क्यो घनक्क सर्वत्र घामको जयहिण्डिम।। | ||
{{pcn|}} | |||
बन्यो मशान झैं शून्य तातेका दिनको स्थिति। | बन्यो मशान झैं शून्य तातेका दिनको स्थिति। | ||
निस्कँदैन कतै कोही माखोतक सितीमिती।। | निस्कँदैन कतै कोही माखोतक सितीमिती।। | ||
{{pcn|}} | |||
निस्क्यो भने कतै कोही ग्रीष्मका उग्र घाममा। | निस्क्यो भने कतै कोही ग्रीष्मका उग्र घाममा। | ||
देहभन्दा अघी प्राण पुग्न चाहन्छ ठाममा।। | देहभन्दा अघी प्राण पुग्न चाहन्छ ठाममा।। | ||
{{pcn|}} | |||
मणिमन्त्राऽऽदिले रुद्ध नाग झैं हत गौरव। | मणिमन्त्राऽऽदिले रुद्ध नाग झैं हत गौरव। | ||
छट्टपट्ट गरी बस्छ गर्मीले जगतै सब।। | छट्टपट्ट गरी बस्छ गर्मीले जगतै सब।। | ||
{{pcn|}} | |||
शिरमा सूर्यको ताप, मनमा विरहाऽनल। | शिरमा सूर्यको ताप, मनमा विरहाऽनल। | ||
बटुवा कुन होवैन बाटामा जीवनाऽऽकुल?।। | बटुवा कुन होवैन बाटामा जीवनाऽऽकुल?।। | ||
{{pcn|}} | |||
तन गर्छ जलेवाको प्रशंसा, मीनको मन। | तन गर्छ जलेवाको प्रशंसा, मीनको मन। | ||
प्राण भन्छ म चाहन्छु मेघको दिव्य जीवन।। | प्राण भन्छ म चाहन्छु मेघको दिव्य जीवन।। | ||
</poem> | |||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | |||
Revision as of 09:00, 9 April 2025
This page has not been proofread
नष्ट भो घामले गर्दा हवाको शीतलोपन।
रहन्थ्यो क्रोधका साथ दयाको आँकुरो किन?।।
बतास चल्दैचल्दैन चलिहाल्यो भने पनि।
उष्णताले शकेसम्म बलेको हुन्छ दन्दनी।।
विधिले उग्र गर्मीको यो खलाँती फुकीकन।
पसीनारूपमा मस्ती गलायो लोकको किन?।।
न तुवाँलो, न ता मेघ, न हुस्सू छ, न ता हिम।
घन्क्यो घनक्क सर्वत्र घामको जयहिण्डिम।।
बन्यो मशान झैं शून्य तातेका दिनको स्थिति।
निस्कँदैन कतै कोही माखोतक सितीमिती।।
निस्क्यो भने कतै कोही ग्रीष्मका उग्र घाममा।
देहभन्दा अघी प्राण पुग्न चाहन्छ ठाममा।।
मणिमन्त्राऽऽदिले रुद्ध नाग झैं हत गौरव।
छट्टपट्ट गरी बस्छ गर्मीले जगतै सब।।
शिरमा सूर्यको ताप, मनमा विरहाऽनल।
बटुवा कुन होवैन बाटामा जीवनाऽऽकुल?।।
तन गर्छ जलेवाको प्रशंसा, मीनको मन।
प्राण भन्छ म चाहन्छु मेघको दिव्य जीवन।।