Page:Prithviraj chauhan.pdf/67

एक न एक चमत्कार नभै
दिन नै बितेन ।
 
(१२)
आँखाका ठूला, भावका विपुल
व्यूढ छन् उरका ।
सुन्दरमा सारा मिलेको डाल
छैनन् है कुनै उनका दाँजा
अजमेर पुरका ।
मोहोडा थियो पुष्ट र चौडा
देख्दैमा वीरको ।
बनोट उनको गठिलो थियो
बुद्धिका शिरको ।
नाकको बान्की फुकेको तल
जंघा नै भयङ्कर,
चिउँडो चौडा, खाने मुख सानो
तर छ मिलेको ।
चन्दनका रेखा भालमा तीन
अत्यन्त खुलेको ।
शिरपोस केही ढल्काई लाउँथे
निधार ऊँचामा ।
त्यो वीर बान्की, त्यो उनको मुहार
आउन्न हरे ! हामी साना
कविका कुचामा ।

(१३)
अग्ला र गोरा वीरका छोरा
कदका गठिला ।
न धेरै बोल्ने, न धेरै चल्ने
सत्यका हठिला ।
उनलाई देख्दै दुष्टको मन
पापले काँप्दछ ।
मनुष्यलाई देख्दैमा उनको
बुद्धिले नाप्दछ ।