Page:Prithviraj chauhan.pdf/62

साहै नै राम्रा साहै नै मीठा
बोलिका ढीटा, आँखाका छीटा
नीतिका काँटमा ।
पछिको बान्की रूखले लिन्छ ।
सानैमा छाँटमा ।
कलिलै हुँदा देखाउँछ चाला
वीरले ठाँटमा ।
धाईले उनलाई सुनाउँथिन् कथा
अघिका वीरको ।
भारतलाई उद्धार गर्ने
दशामा पीरको ।
कसरी काली नाचेर उड्थिन्
झलझले तरबार ली,
आँखामा ज्वाला
लगाई माला
म्लेच्छका शिरको ।
कसरी उनको त्यो लाल जिभ्रो
रगतको खोलामा ।
पिएर पानी दुश्मन हानी
वीरको चोलामा ।
भर्दथ्यो जोश
भर्दथ्यो यश
कष्टको बेलामा ।
कसरी उनका पुरुखाहरू
आगोझैँ बलेर ।
भारतका लागि स्वर्गमा गए
दुश्मन दलेर ।
कसरी ब्राह्मण गाईको रक्षा
बाहुका बलले ।
गर्दथे तिनी आर्यका आत्मा
अन्न र जलले ।
कसरी उल्टो लागेर दुश्मन
मर्दथ्यो छलले ।