Page:Prithviraj chauhan.pdf/29

उचाली त्यसै निदाउँदो पत्र
खोज्दछ उदय।

(४६)
तिनका मधुर मौनका बोली
आत्माले सुन्दछन् ।
स्वर्गको सिँढी बनाउने सपना
विचेतमा बुन्दछन् ।

(४७)
भित्रको भित्र पवित्र करले
किरणको सूतमा ।
भविष्यलाई जुहारका झल्का
तानमा बुनी पल र पलका
रङ्गले धोई मधुर जलका
अचेतले बुन्दछ ।
तिनका चालमा असीमको बोली
आत्माले सुन्दछ ।
उड्नको इच्छा अगाधमा नीलो
बँदिलो बन्दछ।

(४८)
धन्य है रजपूत, वीरका तारा
मानव मणि, भारतका प्यारा
ज्वलन्त उज्याला ।
जसको छ बग्दो रुधिर धारा
नदी र सब नाला ।
जसमा छ हरा संसारलाई
जीवन र सुन वाला।

(४९)
ती वीर बल्दा
क्या थिए जल्दा
धपक्क धम्केका।