Page:Shakuntala.pdf/88

“त्यस्तो के अनि चारु ? लौन म सुनूँ ? के के अरू गर्दछन्‌ ?”
भन्दै प्रश्न उठेर नेत्र दुइमा क्या ! मोहनी भर्दछन्‌ ॥
ती देख्छिन्‌ सपना बनाइ निपना छायासितै जूनको ।
"रानी भन्न सुयोग्य छौ” जन सुनिन्‌ भस्किन्‌ पुगेझै कहाँ ॥
(२९)

“ती राजा अब आउँछन्‌ सखि यहाँ गर्छन्‌ बिहा छाँटले ।
तिम्रा साथ शकुन्तला, अनि तिमी रानी बनी सुन्दरी ॥
छाना नै सुनको, जुहारहरुको प्रासादमा सुन्दर ।
बस्नेछथौ सखि ! चाकरी सब गरी लिन्छौ नुभयौ चामर॥”
भन्थिन्‌ ती प्रिय बात मिष्ट रसिला बोल्ने ठिटी साधकी ।
“जाङ धुत्त नकच्चरी” यति भनी फर्किन्‌ परी सुन्दरी ॥
(३०)

“जा चारु तिमी त आरुसरि छभौ तीतो बियाँकी गुदी ।
जे जे आउँछ चित्तमा भनिदियो ! खै हेर ! तिम्रो गिदी ॥
गर्दै गर्दिनँ है बिहा म त सधैं कन्या बनी बस्दछ्‌ ।”
भन्दै ठुस्स परी विहङ्गसँगिनी तर्केर फर्कीदिइन्‌ ॥
(३१)

न्ीसो वायु हरा प्रशाख तरुमा लाग्यो गरी सिर्सिरी ।
च्नीसो श्वाससमान त्यो विपिनको आयो बढी सर्सरी ॥
ठण्डा भो अमृतप्रकाश तटमा आनन्दको पावन ।
उठ्छन्‌ ती अब बालिका घर हिँडूँ भन्ने गरी भावना॥
(३२)

(मालिनी)
यतिपछि हिँडिहाले ती उज्याला मुहार ।
पयर प्रकृतचाला नृत्य गर्दा समान ॥
तरुवरमनि राम्रा जूनले भासमान ।
छिरबिर भुइँ-बुट्टा राहमा झल्मलिन्थ्यो ॥
(३३)