Page:Shakuntala.pdf/62

नौलो स्वादु जगत्‌ अनन्त छ मुना टूना त्यहाँ गुन्गुन ।
नाच्छन्‌ नाच वसन्तका छुनुमुनु स्वच्छन्द वल्ली शिशु ॥
"बाँहाँडोल" गरेर फूलहरुले बोलूँ कि बोलूँ गरे ।
पन्छीले नभबीच नृत्यहरुले बोले बनी फर्फरे॥
(३५)

"को को हो" सित कोकिला मृदुगला सोध्थी सुखी चञ्चल ।
"पाक्यो काफल" सोद्धछन्‌ खग सुनी हाँस्थे फुकी कोपिला ॥
लागै खेल्न अनेक पातसँगमा क्या पासली पोसली ।
साना ढुक्कुर कुर्लिए हृदयमा कुर्कुर्‌ गरी कोरली ॥
(३६)

फुल्थिन्‌ लाल उषा सुवर्ण सुषमा स्वर्गीयता साथमा ।
खोली लाल गुलाब-बाग सुरको त्यो स्वर्णको देशमा ॥
भर्थे जूनपरी मुसूमुसु गरी आधूत छन्‌ वल्लरी ।
हीरा लुर्कन लाउँदा वनभरी ती रातमा झल्लरी ॥
(३७)

पन्ना प्रस्फुट त्यो वसन्त ऋतुको कुँद्थ्यो छिनोले कुनै ।
हीरा खेल्न विभिन्न रङ्गहरु छन्‌ भूस्वर्ग गर्ने वनै ॥
टुक्रा वारिदका बनेर सपना त्यो नीरमा उड्दथे ।
पग्ली पङ्ख त्यहाँ बिहानपखमा मोती बनी गुड्दथे ॥
(३८)

छल्कन्थिन्‌ जल ढल्किंदा किरणमा भङ्गीमयी निम्नगा ।
झल्कन्थिन्‌ अनि माघुरी प्रकृतिकी चल्मल्‌ गरी रत्नदा ॥
बल्कन्थिन्‌ कलिला नशा लहरमा लाली बनी कल्कली ।
ढल्कन्थिन्‌ जब स्वर्ण साँझ वनमा वैकुण्ठको झल्झली ॥
(३९)

ताजा स्वादु हरा रँगीन मदिरा पोख्थे त्यहाँ अप्सरा ।
बन्थे ती रँग ओठमा कुसुमका बैंसालु चढ्दा सुरा ॥
टूना सूक्ष्म लिने मुना पनि फुटी, स्वप्ना बनेकी धरा ।
मीठा वन्य तरङ्ग रङ्ग दगुरी गर्थिन्‌ विरङ्गी कुरा ॥
(४०)