Page:Shakuntala.pdf/60

हिंसाका जगमा छ शैशव जहाँ यो दिव्यता पाउने ।
त्यस्तो बालमिठासको अमृतमा छन्‌ सिंह भोकाउने ॥
छाडी शावकलाइ बालक यहाँ ती सिंह आत्मा पनि ।
देख्छन्‌ शैशवको अहिंस्रकपनाको स्वर्गको मोहिनी ॥
(२३)

एकै केन्द्र छ ऐशभित्र दिलमा सारा त्यहाँ भाइ छन्‌ ।
हिंसा नै तमको विकार बुझिने छन्‌ दिव्य क्या सूचना ॥
आत्मा हेर, विभिन्न रूपहरुमा ती फूलमा जन्तुमा ।
एकै ऐक्य सहानुभौतिक गुँथे क्या प्रेमका तन्तुमा ॥
(२४)

भाषा एक छ प्रेम शब्द रसिलो जो भित्रका भावमा ।
सुन्छन्‌ बुझ्न समर्थ छन्‌ शिशुहरू यो प्राकृतोद्यानमा ॥
जे बोल्ने मन गर्दछन्‌ कुसुमले लाली लिँदो ओठले ।
सो टिप्दै मुखरी छ मानव-चरो त्यो शैशवी खोजले ॥
(२५)

यत्रो विश्व बनाउने छ करुणाको दिव्य तस्वीर झैं ।
आनन्दै दिन जीवमा गगनमा तारा भर्यो झिल्मिली ॥
सोही कुँद्छ मुना, छिनो छ मसिनो कुँद्ने जगन्माधुरी ।
खाना दिव्य खुवाउलिन्‌ प्रकृतिले नानी परी सुन्दरी ॥
(२६)

यो शिक्षालय हो सबै कुसुम छन्‌ रङ्गीन अध्यापक ।
पानी दिव्य खुलेर अक्षर सफा छन्‌ रोज नै पाठ यी॥
खुल्दो प्रेम समष्टिसार रसिलो साफल्य हो पाठको।
हामी नित्य परीक्षित प्रकृतिमा छौं प्रश्नले आठको ॥
(२७)

आत्मा मानव चुस्छ ओठ कलिला यी पुष्पका सुन्दर ।
ताराबाट झझल्किँदो छ महिमा जो बन्छ विश्वम्भर ॥
गर्छन्‌ खुस्खुस कानमा अनिलले सन्देशको चारुता ।
पन्छी गर्छ कुरा त्यही ऋषिहरू जो खोज्न छन्‌ बेपता ॥
(२८)