Page:Shakuntala.pdf/61

जो छन्‌ नाश हुरी बडा प्रकृतिमा भूकम्प उल्काहरू ।
त्यस्तामा पनि शस्त्रश्ूप उसका छन्‌ दिव्य प्रेमी क्रिया ॥
सानो सुस्त छिनो लिएर करमा कुँद्रो छ सौन्दर्यको ।
प्रैमै मात्र पछाडि प्राप्त बुझियो यो नीतिको विश्वमा ॥
(२९)

रोगैमा पनि शुद्धिका कति क्रिया देखाउँछन्‌ लक्षण ।
डोरामा शिव नीतिका उडुभरी झल्की प्रभा-मोहिनी ॥
कालै हो यदि राह ता अमृतको क्या दिव्य त्यो अक्षर ।
हाम्रा कण्टक दुःखका कुसुमको भर्दो छ पत्तीहरू ॥
(३०)

धोका हुन्न कहाँ कतै प्रकृतिमा है दिव्यताकी शिशु ।
बुभ्नेलाइ बिरादरी तरु, लता, कल्लोल पन्छी पशु ॥
मिल्ला त्यो मह जो अनेक कसुमी मौरीपरी हाल्दछन्‌ ।
जो मीठो मृदुभाव खौजहरुका मौनीहरू जान्दछन्‌ ॥
(३१)

पन्छीले सुरकी लता फुलिदिने जानेर प्रेमी बनी ।
हेर्चाहासित बोलमा मधुरता खोजी महान्‌ प्रेमको ॥
हेर्नेछन्‌ शिशुलाइ जन्तुहरुले दिन्छन्‌ इशाराहरू ।
जेले ती पशु पाउँछन्‌ हृदयमा आत्मा-सुखी आबरू ॥”
(३२)

यी शिक्षा शिशुकानमा मधुर दी छोडी चलिन्‌ ती परी ।
हाँस्दै पङ्ख हुहाचगै कुसुम झै वैशाखका अन्त्यमा ॥
औंलाले भुइँमा भर यसो थोरै उचाल्दी तन ।
उड्नालाइ तयार भै नजरमा पानी भरी हेर्दछिन्‌ ॥
(३३)

मौरी भझुम्मिगएर कुञ्ज त्यसमा मीठा गिराए मह ।
मीठो भुन्भुन तत्त्वपूर्ण शिशुको आत्मा बन्यो सौरभी ॥
टिप्तै स्वादु मुना फुरुक्क वनमा “खान्छौ कि नानी ?” सरि ।
लाग्यो शावक चर्न चारु जननी जान्धी पिलाईवरी ॥
(३४)