Page:Tarun tapasi.pdf/111

३०
न ता देखेँ पर्दा दिवस-रजनीको नगिचमा
न ता सन्ध्या, तारा, ग्रह न त धरा सिन्धुबिचमा ।
न भास्यो आकाशै, न फिर अवकाशै अलिकति
अहा ! कस्तो कस्तो अति अगम त्यो व्यापक चिति ॥

३१
म त्यो वेला फेरी गुरुचरण सम्झीकन झुकेँ
झुकेँ माने सृष्टि-स्थिति-नियम भन्दा पर लुकेँ ।
कसो भो ? के के भो ? फगत म थियेँ गद्‌गद अति
अहो ! मैले मेरै उस बखतको सम्झिनँ गति ॥

३२
खुशिसँग सब यस्तो शान्ति-पीयूष-वृष्टि
श्रुतियुगबिच गर्दै टप्प चिम्लेर दृष्टि ।
मुनिवर चुप लागे पूर्ण आनन्दसाथ
भुलन शकिनँ मैले भाग्यको त्यो प्रभात ॥