Page:Prometheus.pdf/48

तब तनुभस्म नितान्त अग्रिन, स्वर्गका कति,
अपोलो अभिधेय, सुवर्ण वीनमा, गुलाफदार,
एक नवोदित दिव्य स्वप्नको संगीतमय
गर्छन्‌ विश्वव्यापक. संकार, मधुरभीड ।
कलाकार गगनका ती ज्योतिकलेबर,
नक्षत्रनटी परिवेष्टित, पृथिवी नचाउँदा,
धकधक उम्लन्छन्‌ सुनौला रसले; छिरबिर
पर्दछ आकाश ध्वनि-ध्वनिमा अन्तरिक्ष
स्पन्दी, प्रभावित बनी, मुल्किँदै । अनि आकार,
हजार, हजार, उच्रन्छन्‌, वस्तुका, नवोद्वोधित,
बन्दछ विश्व महाप्रलयवाद एक वार्‌
फेर, सरूपराग, सुन्दर, स्वप्न-मन्दिर झैँ,
त्यस बेला फल्दछ सुन्तला अभ्र, सुन्दरले
समृच्छ्युवसित, शानदार, अनि सुषुप्त पंख
सृजनानलका आमंत्रणमा शीत पबनमा
छात्तिन्छन्‌, सजोश । नवजीवन पाउँछ संसार ।
आगो, आगो, आगो चित्रन्छ संसार अभिनव,
आगो- अपोलो संगीतकोविदको हृदयको ।

(२१)
आलिम्पस पर्वतको हृदयमा छ अरिन ।
अग्रिनशिखरमा उसको । समुच्च स्वर्गमा
यूनानी देवहरूका एक नाक-नग छ,
अनलाचल, अरुणाचल, अनिर्वापित
अमर अगिन युगयुग बल्दछ त्यस ठाउँमा,
हरहर, हरहर्‌, समयभक्षक, वहिन त्यो
फ्याँक्दछ स्फलिंग संसारमा प्रतिदिवस, धप्प,
धप्प, दिनत्मणिछूप, अनि प्रतिनिशा प्याँम्दछ ।
एक छरबर, किल्का, किल्काको, सुनील पटमा,
ध्वान्तको गरी उज्यालो डाहाड, शंगारमय !
त्यही आगामा डाली मर्त्य-कलेबरका कलुष
आत्मा असल उद्दछन्‌ जुपिटरका पदतिर,
जहाँ अयुत दिवौकस प्रशंसामुख बस्छन्‌,
पक्षदार्‌, प्रस्तुत, कर जोडी महागौरवी
पाश्वमा, तम्रशिर, त्यही वबष्टिलमा राख्दछन्‌
उन्नती भयानक पवि, जो, दंडक उगुवेग,