Page:Ritubichar.pdf/26

७१
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवै-थरी ।
कर्म-सञ्चित, आगामी विज्ञान-ज्योतिषै-सरी ॥

७२
ठूला फेद-विषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन ।
उनी प्रारब्ध झैँ थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन ॥

७३
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन ।
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन ?

७४
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा ।
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा ॥

७५
रुन्छन् कठै! कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी ।
रस-रूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी ॥

७६
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता ।
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता ॥

७७
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी ।
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी ॥

७८
राती पाखा-पखेरामा देखिन्छ देव-माधुरी ।
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरै-सरी ॥

७९
प्रत्यक्ष सर्व-संहारी महामारी-समान यो ।
आगाले जङ्गली जीव नाम-शेष गरी-दियो ॥