Page:Shakuntala.pdf/237

उदास पत्ती अब भर्न थाले ।
वसन्त आशा -तरुमा फुलेर ॥
स्दै छे गरेको अवरूद्ध बल्ली ।
झल्की सफा शीत फिफिल्ल हल्ली ॥
(५)

आशा छ बोल्दी वनका चरामा ।
आशा छ खुल्दी सुन-टाकरामा ॥
आशा हँदी जो दिलभित्र बस्थी ।
फझल्केर चम्की जलका कणामा ॥
(६)

प्रताप धप्क्यो विजयी बनेर ।
अँधैरमा वाणहरू छरेर ॥
लाली बहायो सुनमा खुलेर ।
जाँडी चखेवा खुशा छन्‌ मिलेर ॥
(७)

झर्ली पहेँली मुखहीन पत्ती ।
बल्ली उज्याली अब प्रात बत्ती ॥
खुल्ला कही सुन्दरको कपाट ।
जस्ता भए भाव अनेक ठाँट ॥
(८)

चिसै थिई तैपनि सम्झना ता ।
त्‌ृपारकी निष्ठुर एक नाता ॥
तथापि दाना अब बन्न लागी ।
प्रकाशको चुम्बन दिव्य मागी ॥
(९)

मानो कही सुन्दर स्वर्ण झल्ल ।
प्रसाद भज्दी धनले अमूल्य ॥
नदी बहन्धथिन्‌ परददैशतर्फ ।
लिएर स्वप्ना उरमा उज्यालो ॥
शाकन्तला ती तटतर्फ आई ।
ह्विरण्यका दिव्य प्रतापलाई ॥