Page:Ritubichar.pdf/70

३४
खुलेर जलका धारा झर्दैनन् कहिल्यै पनि ।
पानी अलिअली दिन्छ मेघ कञ्जूस झैं बनी ॥

३५
वर्षाको त्यो महादानी मेघको महिमा सब ।
गरीबी-पनले हो कि खुम्चियेछ पुरा अब ?

३६
न त पानी कतै बस्छ न कतै भल चल्दछ ।
प्राणीको शास्तिका साथ खालि जमिन गल्दछ ॥

३७
वातले खुम्चिनू-पर्ने अँध्यारो माघको झरी ।
बताउनै बडो गाह्रो दुःखीको जीवनी-सरी ॥

३८
न ज्यादा जल वर्षन्छ न त आकाश खुल्दछ ।
दुःखको भोग झैं लम्बा झरी लम्लष्ट चल्दछ ॥

३९
कर्म-जञ्जाल झैं मैलो झरीका वशमा परी ।
गुटूमुटू भै खुम्चिन्छ दुनियाँ गर्भमा सरी ॥

४०
धुनीमा सब धुम्मिन्छन् श्रद्धा-साथ घरी-घरी ।
दुःखमा देवताजस्तै भगवान्को वरी-परी ॥

४१
कोही काख-विषे राखी अग्निले पूर्ण अट्टल ।
योगी झैं परमाऽऽनन्दी बस्छन् बाँधेर पट्टल ॥

४२
लामा लामा बिरालीको गोडामा ताँति लाग्दछ ।
तैपनि घरमा मूसो असाध्यसित जाग्दछ ॥