Page:Shakuntala.pdf/177

बिजुलीसरि झल्किने क्षण-
भर नै फेरि बिलाउँदी त्यसै ॥
विरहा,नलबीच बादल ।
जलको जीवन झैं ननाउँछयौ ॥
(२३)

यदि आँसु कणा भए सन ।
छवि ताराहरुको झिलीमिली ॥
नभनिम्ति सिँगार पार्थे ।
तिमिराच्छञ्न वियोग नैशमा ॥
(२४)

तन पो गति यो वियोगको ।
दुइ्‌ आँखासरि झल्मलाउँथे ॥
निषिमा परबाट भावना-
हरु सेना स्मृति-तुल्य आउँथे ॥
(२५)

कुन रुन्छ भनी कतातिर ।
गह तिम्रा पनि क्यै रसाउँथे ॥
सग रातविषे सुधाशुको [को ।
मुख क्यै चियाउँथ्यौ ॥
(२६)

तर दूर तिमी कता कता ।
ओोजिकै भ्रैकन हाय ! बेपता ॥
जल जीवन हनन्छुहा! मता ।
विरहैनीच बनेर नेपता ॥
तर आँसु अनेक झल्किँदा ।
दिलले पाउँछ आफ्नु क्यै पता ॥
(२७)

कसरी अति कोमलाडिनी ।
विधुकी खण्डसमान जन्सियौ ॥
सब दिव्य सुधा बनीकन ।
छवि छाई भुवनाभिमोहन ॥
(२८)