Page:Shakuntala.pdf/295: Difference between revisions

Revision as of 01:54, 22 May 2025

This page has not been proofread

द्द्श्‌हा ! प्रेमी मधमालती कस्‌मकी सोन्दर्यकी बैंसकी ।
आशा -पल्लवदार मञ्ज्‌ सपना जस्ता लिई कोपिला ॥
आनन्दी सुनकी उषा महल झैं त्यो भेट पर्खी बस्यौ ।
आई दुःख प्रवात फ्याँक्दछ त्यसै त्यो वृक्ष आफ्नो हुने ॥
(११९)

तिम्रा सुन्दर पुष्पका मृदुशिरा जस्ता मिही कामना ।
मीठा आश रेँगीन ती पुलक झैं त्यो सूर्यको वासना ॥
वास्ता 9 परबाट तत्पर सधैँ इच्छाप्रकम्ती नयाँ ।
सारा द्‌ःखित छन्‌ तिमी सबल छौँ हा ! दैव हेर्छस्‌ कहाँ ॥
(१२०)

कल्ले न्‌भदछ वेदना हृदयको जो प्रेममा तीव्र छ ।
जो चिर्दै मुटु तीक्ष्ण घारहरुले तत्काल नै झर्दछ ॥
यौटा सुन्दर जिन्दगी सुनहला सारा खरानी भई ।
उग्ले झै जुन भाव हन्छ दिलमा त्यो कालभन्दा मिहीँ ॥
(१२१)

आफ्ना हार्दिक देवता पर हुँदा मानो पराद्द बनी ।
जो भौग्छै मृदु भावकी युवतिले टाढा बनी ती पनि ॥
जो द्ौता मृदु श्वास-श्वासहरुका गन्धादिले पृजिए ।
आँखाले पद घौड्‌ए र जसले हृतृकेन्द्र गही लिए ॥
(१२२)

आफ्ना सूर्यसमान रोजहर्का आशाहरूका घर |
आफ्नी जीवन रत्नभित्र दिलका जो रीौशनी सुन्दर ॥
जो सम्झी गह बन्छ नित्य रसिलो जो देख्न रातोदिन ।
कल्पन्ध्यो दिल तारकाअघि त्यै आँखा भरेका दिन ॥
(१२३)

जो टाढा हन गै थियो हृदयमा छै र अँध्यारो सधैँ ।
जो सम्झी सपना जुरुक्क बिउँझी खोज्थी तकीया रुँदै ॥
प्यारो स्पर्श सरर जौ दग्रिनै हत्केन्द्रसम्मन्‌ थियो ।
साही आज हरै ! म चिन्दिनँ भनी क्या क्र्रतामा गयो !
(१२४)

@@ Page body (to be transcluded): / Page body (to be transcluded): @@
@@ Line 1: / Line 1: @@
 <noinclude>{{start center block}}</noinclude>
 <poem>
+द्द्श्‌हा ! प्रेमी मधमालती कस्‌मकी सोन्दर्यकी बैंसकी ।
+::आशा -पल्लवदार मञ्ज्‌ सपना जस्ता लिई कोपिला ॥
+आनन्दी सुनकी उषा महल झैं त्यो भेट पर्खी बस्यौ ।
+::आई दुःख प्रवात फ्याँक्दछ त्यसै त्यो वृक्ष आफ्नो हुने ॥
+{{pcn|(११९)}}
+तिम्रा सुन्दर पुष्पका मृदुशिरा जस्ता मिही कामना ।
+::मीठा आश रेँगीन ती पुलक झैं त्यो सूर्यको वासना ॥
+वास्ता 9 परबाट तत्पर सधैँ इच्छाप्रकम्ती नयाँ ।
+::सारा द्‌ःखित छन्‌ तिमी सबल छौँ हा ! दैव हेर्छस्‌ कहाँ ॥
+{{pcn|(१२०)}}
+कल्ले न्‌भदछ वेदना हृदयको जो प्रेममा तीव्र छ ।
+::जो चिर्दै मुटु तीक्ष्ण घारहरुले तत्काल नै झर्दछ ॥
+यौटा सुन्दर जिन्दगी सुनहला सारा खरानी भई ।
+::उग्ले झै जुन भाव हन्छ दिलमा त्यो कालभन्दा मिहीँ ॥
+{{pcn|(१२१)}}
+आफ्ना हार्दिक देवता पर हुँदा मानो पराद्द बनी ।
+::जो भौग्छै मृदु भावकी युवतिले टाढा बनी ती पनि ॥
+जो द्ौता मृदु श्वास-श्वासहरुका गन्धादिले पृजिए ।
+::आँखाले पद घौड्‌ए र जसले हृतृकेन्द्र गही लिए ॥
+{{pcn|(१२२)}}
+आफ्ना सूर्यसमान रोजहर्का आशाहरूका घर |
+::आफ्नी जीवन रत्नभित्र दिलका जो रीौशनी सुन्दर ॥
+जो सम्झी गह बन्छ नित्य रसिलो जो देख्न रातोदिन ।
+::कल्पन्ध्यो दिल तारकाअघि त्यै आँखा भरेका दिन ॥
+{{pcn|(१२३)}}
+जो टाढा हन गै थियो हृदयमा छै र अँध्यारो सधैँ ।
+::जो सम्झी सपना जुरुक्क बिउँझी खोज्थी तकीया रुँदै ॥
+प्यारो स्पर्श सरर जौ दग्रिनै हत्केन्द्रसम्मन्‌ थियो ।
+::साही आज हरै ! म चिन्दिनँ भनी क्या क्र्रतामा गयो !
+{{pcn|(१२४)}}
 </poem>
 <noinclude>{{end center block}}</noinclude>