Page:Shakuntala.pdf/177: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
No edit summary |
||
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
बिजुलीसरि झल्किने क्षण- | |||
::भर नै फेरि बिलाउँदी त्यसै ॥ | |||
विरहा,नलबीच बादल । | |||
::जलको जीवन झैं ननाउँछयौ ॥{{pcn| | |||
{{pcn|(२३)}} | |||
यदि आँसु कणा भए सन । | |||
::छवि ताराहरुको झिलीमिली ॥ | |||
नभनिम्ति सिँगार पार्थे । | |||
::तिमिराच्छञ्न वियोग नैशमा ॥ | |||
{{pcn|(२४)}} | |||
तन पो गति यो वियोगको । | |||
::दुइ् आँखासरि झल्मलाउँथे ॥ | |||
निषिमा परबाट भावना- | |||
::हरु सेना स्मृति-तुल्य आउँथे ॥ | |||
{{pcn|(२५)}} | |||
कुन रुन्छ भनी कतातिर । | |||
::गह तिम्रा पनि क्यै रसाउँथे ॥ | |||
सग रातविषे सुधाशुको [को । | |||
::मुख क्यै चियाउँथ्यौ ॥ | |||
{{pcn|(२६)}} | |||
तर दूर तिमी कता कता । | |||
::ओोजिकै भ्रैकन हाय ! बेपता ॥ | |||
जल जीवन हनन्छुहा! मता । | |||
::विरहैनीच बनेर नेपता ॥ | |||
तर आँसु अनेक झल्किँदा । | |||
::दिलले पाउँछ आफ्नु क्यै पता ॥ | |||
{{pcn|(२७)}} | |||
कसरी अति कोमलाडिनी । | |||
::विधुकी खण्डसमान जन्सियौ ॥ | |||
सब दिव्य सुधा बनीकन । | |||
::छवि छाई भुवनाभिमोहन ॥ | |||
{{pcn|(२८)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Revision as of 17:22, 30 April 2025
This page has not been proofread
बिजुलीसरि झल्किने क्षण-
भर नै फेरि बिलाउँदी त्यसै ॥
विरहा,नलबीच बादल ।
जलको जीवन झैं ननाउँछयौ ॥{{pcn|
(२३)
यदि आँसु कणा भए सन ।
छवि ताराहरुको झिलीमिली ॥
नभनिम्ति सिँगार पार्थे ।
तिमिराच्छञ्न वियोग नैशमा ॥
(२४)
तन पो गति यो वियोगको ।
दुइ् आँखासरि झल्मलाउँथे ॥
निषिमा परबाट भावना-
हरु सेना स्मृति-तुल्य आउँथे ॥
(२५)
कुन रुन्छ भनी कतातिर ।
गह तिम्रा पनि क्यै रसाउँथे ॥
सग रातविषे सुधाशुको [को ।
मुख क्यै चियाउँथ्यौ ॥
(२६)
तर दूर तिमी कता कता ।
ओोजिकै भ्रैकन हाय ! बेपता ॥
जल जीवन हनन्छुहा! मता ।
विरहैनीच बनेर नेपता ॥
तर आँसु अनेक झल्किँदा ।
दिलले पाउँछ आफ्नु क्यै पता ॥
(२७)
कसरी अति कोमलाडिनी ।
विधुकी खण्डसमान जन्सियौ ॥
सब दिव्य सुधा बनीकन ।
छवि छाई भुवनाभिमोहन ॥
(२८)