Jump to content

Page:Buddhibinodko pahila binod.pdf/32: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> उसै, तँ छोडीकन छोडिने भये तँलाइ छोडी सुख जोडिने भये ॥ स्वयं विधातातक भुल्दथे किन ? तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥ {{pcn|१००}} अगाध चैतन्य समुद्रमा सदा अनन्त यस्ता लहरी..."
 
No edit summary
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 2: Line 2:
<poem>
<poem>
उसै, तँ छोडीकन छोडिने भये
उसै, तँ छोडीकन छोडिने भये
तँलाइ छोडी सुख जोडिने भये ॥
::तँलाइ छोडी सुख जोडिने भये ॥
स्वयं विधातातक भुल्दथे किन ?
स्वयं विधातातक भुल्दथे किन ?
तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
::तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
{{pcn|१००}}
{{pcn|१००}}


अगाध चैतन्य समुद्रमा सदा
अगाध चैतन्य समुद्रमा सदा
अनन्त यस्ता लहरी जुदा, जुदा ॥
::अनन्त यस्ता लहरी जुदा, जुदा ॥
अटूट चल्छन्‌ तर छैन कम्पन
अटूट चल्छन्‌ तर छैन कम्पन
तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
::तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
{{pcn|१०१}}
{{pcn|१०१}}


तँ काखमा आ, म मिलाउँछू मुख
तँ काखमा आ, म मिलाउँछू मुख
पिलाउँछू दिव्य अपूर्व चित्सूख ॥
::पिलाउँछू दिव्य अपूर्व चित्सूख ॥
यहाँ छ आनन्द अनन्त पावन
यहाँ छ आनन्द अनन्त पावन
तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
::तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
{{pcn|१०२}}
{{pcn|१०२}}


मन&ndash;
मन&ndash;
म काखमा छू, म मिलाउँछू मुख
म काखमा छू, म मिलाउँछू मुख
पिलाउ लौ दिव्य अपूर्व चित्सुख ॥
::पिलाउ लौ दिव्य अपूर्व चित्सुख ॥
परन्तु यो याद गरे निवेदन
परन्तु यो याद गरे निवेदन
सहन्न मूर्छा कहिले पनी मन ॥
::सहन्न मूर्छा कहिले पनी मन ॥
{{pcn|१०३}}
{{pcn|१०३}}
</poem>
</poem>
{{end center block}}
{{end center block}}

Revision as of 09:53, 17 April 2025

This page has not been proofread

उसै, तँ छोडीकन छोडिने भये
तँलाइ छोडी सुख जोडिने भये ॥
स्वयं विधातातक भुल्दथे किन ?
तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
१००

अगाध चैतन्य समुद्रमा सदा
अनन्त यस्ता लहरी जुदा, जुदा ॥
अटूट चल्छन्‌ तर छैन कम्पन
तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
१०१

तँ काखमा आ, म मिलाउँछू मुख
पिलाउँछू दिव्य अपूर्व चित्सूख ॥
यहाँ छ आनन्द अनन्त पावन
तँलाइ मालुं छ कि ? यो कुरा मन ! ॥
१०२

मन–
म काखमा छू, म मिलाउँछू मुख
पिलाउ लौ दिव्य अपूर्व चित्सुख ॥
परन्तु यो याद गरे निवेदन
सहन्न मूर्छा कहिले पनी मन ॥
१०३