Page:Prithviraj chauhan.pdf/40

यौटै नै फूल, यौटै नै गन्ध
जीवनको बोटैमा ।
भारतको मुटु यौटै छ भाइ
भन्नलाई बसिन् शारदा मेरी
छन्दको ओठैमा।

(१९)
भन्न त भने धेरैले अघि
कानले सुनेथे ।
"हो हो” मा सारा बिर्सेर शिर
हल्लिदै गुमेथे ।
हजार साधु आत्माले रोई
पयरमा चुमेथे ।
तैपनि हरे । नदेखी भरे
आत्माले अनेक विरोध गरे
भारतको आँशु पीरामै झरे
अज्ञानका हुरीमा ।
सुन्ने जो दिल हो
हेर्ने जो जल हो
गर्ने जो पल हो
सत्यको ध्वनि लैजान्छ भनी
लेख्दछु धुरीमा ।

(२०)
भारतको फूटमा
सत्यको टूटमा
वैरी है वैरिन्छन्
आफूलाई सच्चा
नहुने कच्चा
भारतका बच्चा
लाई दु:ख धुरिन्छन् ।