Page:Prometheus.pdf/9: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "{{c|{{larger|'''here'''}}}} {{start center block}} <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude> {{stanza continue}}" |
No edit summary |
||
(3 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Proofread | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
{{c|{{larger|''' | {{c|{{larger|'''प्रथम सर्ग'''}}}} | ||
{{start center block}} | {{start center block}} | ||
<poem> | <poem> | ||
{{pcn|(१)}} | |||
पर्वतशिरमा सौदामिनीसरि, | |||
जुपिटरका जटा-झटकमा जात । | |||
मातर् सरस्वति ! अमर-वर्मिणी ! | |||
यूनानी शारदे आऊ ! | |||
वीरानुरागिणी द्वितीय-लोचनी ! | |||
तुहिनाऽचलका शीतल छायामा, | |||
महावीरको दिव्य संगीत सुनाऊ । | |||
{{pcn|(२)}} | |||
कनकतंत्रीमा मधुरलय-मंत्री | |||
अयि ! तमोहंत्री तिमी ! ऊर्घ्वदृशी, | |||
जाम्बूनद-प्रपातमा अभिनव प्रभातको, | |||
पोख विहग विहाग सुराग यहाँ, | |||
दिव्य संगीतमा, मदिरोन्मत्त । | |||
जन-मन-खग-दृगकी प्रत्यूषासरि, | |||
ए वीणावादिनी जननी ! | |||
{{pcn|(३)}} | |||
::::::तिमी, जो, | |||
सुन्दर, सित अलखामा, विधुकरले | |||
लसित तुहिन झैँ स्मितवदनी, | |||
शरदीय शान्तिमा शुभ, स्वच्छन्द, | |||
यूनानी शिखरमा अभ्रविमंडित | |||
बस्छ्यौ, एकाकिनी अदृष्ट मातमा । | |||
बोल । | |||
{{pcn|(४)}} | |||
बोल रे भाषाअधिष्ठात्री ! | |||
तिमीलाई छ ज्ञान यूनानको महान् । | |||
यूनान !– ती वीर-जनयित्री सुन्दरी | |||
वरुणविचुंबित त्रयपार्श्वा, | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
{{stanza continue}} | {{stanza continue}} |
Latest revision as of 23:36, 23 June 2025
This page has been proofread
प्रथम सर्ग
(१)
पर्वतशिरमा सौदामिनीसरि,
जुपिटरका जटा-झटकमा जात ।
मातर् सरस्वति ! अमर-वर्मिणी !
यूनानी शारदे आऊ !
वीरानुरागिणी द्वितीय-लोचनी !
तुहिनाऽचलका शीतल छायामा,
महावीरको दिव्य संगीत सुनाऊ ।
(२)
कनकतंत्रीमा मधुरलय-मंत्री
अयि ! तमोहंत्री तिमी ! ऊर्घ्वदृशी,
जाम्बूनद-प्रपातमा अभिनव प्रभातको,
पोख विहग विहाग सुराग यहाँ,
दिव्य संगीतमा, मदिरोन्मत्त ।
जन-मन-खग-दृगकी प्रत्यूषासरि,
ए वीणावादिनी जननी !
(३)
तिमी, जो,
सुन्दर, सित अलखामा, विधुकरले
लसित तुहिन झैँ स्मितवदनी,
शरदीय शान्तिमा शुभ, स्वच्छन्द,
यूनानी शिखरमा अभ्रविमंडित
बस्छ्यौ, एकाकिनी अदृष्ट मातमा ।
बोल ।
(४)
बोल रे भाषाअधिष्ठात्री !
तिमीलाई छ ज्ञान यूनानको महान् ।
यूनान !– ती वीर-जनयित्री सुन्दरी
वरुणविचुंबित त्रयपार्श्वा,