Page:Tarun tapasi.pdf/33

६
बसेको बाटोमा गुठिल गठरीसाथ धनको
फसेको फन्दामा कुटिल कपटी दस्युजनको ।
कठै ! कोही निर्धो विकल बटुवा झैँ म बिचरा
भयेँ त्यो पिट्टाले हल न चल यद्वा अधमरा ॥

७
चुहाई दिग्दारीसित मलिन आँशू तपतपी
कठै! त्यो पिट्टाको कठिन पिर-बाधा सब खपी ।
म रुन्थेँ; साथैमा दिन पनि अँध्यारो मुख गरी
सधैँ रुन्थ्यो मेरो अनुकरण गर्दै धरधरी ॥

८
कडा त्यो ठण्डीले सकल मुटुको ताकत जति
चुसी-हाल्यो, थाल्यो विवश दुनियाँ खुम्चिन अति ।
बिदा भैगो मानू उपचय-कला विश्वभरको
म जस्ता नङ्गाको उस बखत गर्ने खबर को ?