Page:Shakuntala.pdf/240: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
|||
(2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Proofread | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
सुशीघ्र फर्के सखि चार चारु । | |||
::काँपर कुद्दै वनका किनारा ॥ | |||
सानो वसन्ती कुसुमाङ्ग चार । | |||
::चढ्दा दशा शैशिरको किनार ॥ | |||
{{pcn|(२१)}} | |||
ती देख्न पाए अब कामदेव । | |||
::वनैभरी वाण रँगीन भर्थे ॥ | |||
ती चित्र आए मृदु लेखनीमा । | |||
::नाङ्गै भई सुन्दरता विचर्थी ॥ | |||
{{pcn|(२२)}} | |||
न ढङ्ग वा रङ्ग हुने हुनाले । | |||
::छाडौं यहाँ प्राकृत रङ्ग सारा ॥ | |||
जो चित्रकारी मृदु-कल्पनाले । | |||
::भित्रै छ राख्ने रँग भर्न प्यारा ॥ | |||
{{pcn|(२३)}} | |||
यी नग्नतामा तर सत्य आफैं । | |||
::सौन्दर्यको रूप बनेर फुल्छ ॥ | |||
रेखा त्यहाँका विधिले बनाए । | |||
::वेला सुनौला लिइ सिर्जनाको ॥ | |||
{{pcn|(२४)}} | |||
ती फूल नाङ्गाहरु हुन् उज्याला । | |||
::रेखा सफा पेशल रङ्गदार ॥ | |||
पूजाहरू लायक कल्पनामा । | |||
::छन् सिर्जनाका वनका सिँगार ॥ | |||
{{pcn|(२५)}} | |||
म चित्र लेखूँ रँग हुन्छ लाटो । | |||
::देखिन्न आत्मा रँगिने छ माटो ॥ | |||
बनेर आनन्द अनन्त ज्वाला । | |||
::धप्की रहेको न त खुल्छ चाला ॥ | |||
{{pcn|(२६)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Latest revision as of 18:41, 18 May 2025
This page has been proofread
सुशीघ्र फर्के सखि चार चारु ।
काँपर कुद्दै वनका किनारा ॥
सानो वसन्ती कुसुमाङ्ग चार ।
चढ्दा दशा शैशिरको किनार ॥
(२१)
ती देख्न पाए अब कामदेव ।
वनैभरी वाण रँगीन भर्थे ॥
ती चित्र आए मृदु लेखनीमा ।
नाङ्गै भई सुन्दरता विचर्थी ॥
(२२)
न ढङ्ग वा रङ्ग हुने हुनाले ।
छाडौं यहाँ प्राकृत रङ्ग सारा ॥
जो चित्रकारी मृदु-कल्पनाले ।
भित्रै छ राख्ने रँग भर्न प्यारा ॥
(२३)
यी नग्नतामा तर सत्य आफैं ।
सौन्दर्यको रूप बनेर फुल्छ ॥
रेखा त्यहाँका विधिले बनाए ।
वेला सुनौला लिइ सिर्जनाको ॥
(२४)
ती फूल नाङ्गाहरु हुन् उज्याला ।
रेखा सफा पेशल रङ्गदार ॥
पूजाहरू लायक कल्पनामा ।
छन् सिर्जनाका वनका सिँगार ॥
(२५)
म चित्र लेखूँ रँग हुन्छ लाटो ।
देखिन्न आत्मा रँगिने छ माटो ॥
बनेर आनन्द अनन्त ज्वाला ।
धप्की रहेको न त खुल्छ चाला ॥
(२६)