Jump to content

Page:Shakuntala.pdf/240: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>"
 
 
(2 intermediate revisions by the same user not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Proofread
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<poem>
<poem>
सुशीघ्र फर्के सखि चार चारु ।
::काँपर कुद्दै वनका किनारा ॥
सानो वसन्ती कुसुमाङ्ग चार ।
::चढ्दा दशा शैशिरको किनार ॥
{{pcn|(२१)}}


ती देख्न पाए अब कामदेव ।
::वनैभरी वाण रँगीन भर्थे ॥
ती चित्र आए मृदु लेखनीमा ।
::नाङ्गै भई सुन्दरता विचर्थी ॥
{{pcn|(२२)}}
न ढङ्ग वा रङ्ग हुने हुनाले ।
::छाडौं यहाँ प्राकृत रङ्ग सारा ॥
जो चित्रकारी मृदु-कल्पनाले ।
::भित्रै छ राख्ने रँग भर्न प्यारा ॥
{{pcn|(२३)}}
यी नग्नतामा तर सत्य आफैं ।
::सौन्दर्यको रूप बनेर फुल्छ ॥
रेखा त्यहाँका विधिले बनाए ।
::वेला सुनौला लिइ सिर्जनाको ॥
{{pcn|(२४)}}
ती फूल नाङ्गाहरु हुन्‌ उज्याला ।
::रेखा सफा पेशल रङ्गदार ॥
पूजाहरू लायक कल्पनामा ।
::छन्‌ सिर्जनाका वनका सिँगार ॥
{{pcn|(२५)}}
म चित्र लेखूँ रँग हुन्छ लाटो ।
::देखिन्न आत्मा रँगिने छ माटो ॥
बनेर आनन्द अनन्त ज्वाला ।
::धप्की रहेको न त खुल्छ चाला ॥
{{pcn|(२६)}}
</poem>
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>

Latest revision as of 18:41, 18 May 2025

This page has been proofread

सुशीघ्र फर्के सखि चार चारु ।
काँपर कुद्दै वनका किनारा ॥
सानो वसन्ती कुसुमाङ्ग चार ।
चढ्दा दशा शैशिरको किनार ॥
(२१)

ती देख्न पाए अब कामदेव ।
वनैभरी वाण रँगीन भर्थे ॥
ती चित्र आए मृदु लेखनीमा ।
नाङ्गै भई सुन्दरता विचर्थी ॥
(२२)

न ढङ्ग वा रङ्ग हुने हुनाले ।
छाडौं यहाँ प्राकृत रङ्ग सारा ॥
जो चित्रकारी मृदु-कल्पनाले ।
भित्रै छ राख्ने रँग भर्न प्यारा ॥
(२३)

यी नग्नतामा तर सत्य आफैं ।
सौन्दर्यको रूप बनेर फुल्छ ॥
रेखा त्यहाँका विधिले बनाए ।
वेला सुनौला लिइ सिर्जनाको ॥
(२४)

ती फूल नाङ्गाहरु हुन्‌ उज्याला ।
रेखा सफा पेशल रङ्गदार ॥
पूजाहरू लायक कल्पनामा ।
छन्‌ सिर्जनाका वनका सिँगार ॥
(२५)

म चित्र लेखूँ रँग हुन्छ लाटो ।
देखिन्न आत्मा रँगिने छ माटो ॥
बनेर आनन्द अनन्त ज्वाला ।
धप्की रहेको न त खुल्छ चाला ॥
(२६)