Page:Shakuntala.pdf/180: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
|||
(One intermediate revision by the same user not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Proofread | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
यति आँसु झरे मनोहर । | |||
::दृग मुक्तालव झैं बराबरी ॥ | |||
क्षणलाइ सिँगार सुन्दर । | |||
::दिनु जस्तो रुनु भो सुखै तर ॥ | |||
{{pcn|(४०)}} | |||
जुन भाव म प्रेम भन्दछु । | |||
::उसको निम्ति छ स्वर्ग झल्मल ॥ | |||
न त आँसु समान तारका । | |||
::किन बन्थे कण झैं सफा जल ॥ | |||
{{pcn|(४१)}} | |||
गति थोर विषादले भरी । | |||
::अनि जप्दै मनभित्र माधुरी ॥ | |||
रुनु सुन्दरता हुँदा यहाँ । | |||
::सुर ओर्ले तल प्रेमले भरी ॥ | |||
{{pcn|(४२)}} | |||
कि त आह अनेक कामना - | |||
::हरु झीना जनले नदेखिने ॥ | |||
म प्रभात बनाउँ सुन्दरी । | |||
::तब छुन्थ्यौ कि तिमी वरीपरी ॥ | |||
{{pcn|(४३)}} | |||
मृदु विस्मृति नै विचार नै । | |||
::नगरी क्रूर कुटी बनाउँछ्यौ ॥ | |||
भ्रुकुटी दुइले म घायल । | |||
::क्षणलाई महिमा सुनाउँदै ॥ | |||
खबरै नमिलेर घुम्दछु । | |||
::वनमा कण्टकले बिझी रुँदै ॥ | |||
{{pcn|(४४)}} | |||
जलतीरअगाडि बस्दछ्यौ । | |||
::दिनको स्वर्णप्रभातमा तिमी ॥ | |||
कति आशचरा उडाउँदी । | |||
::सुन झैं प्रेम दृगार्द्र कालमा ॥ | |||
{{pcn|(४५)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Latest revision as of 21:48, 4 May 2025
This page has been proofread
यति आँसु झरे मनोहर ।
दृग मुक्तालव झैं बराबरी ॥
क्षणलाइ सिँगार सुन्दर ।
दिनु जस्तो रुनु भो सुखै तर ॥
(४०)
जुन भाव म प्रेम भन्दछु ।
उसको निम्ति छ स्वर्ग झल्मल ॥
न त आँसु समान तारका ।
किन बन्थे कण झैं सफा जल ॥
(४१)
गति थोर विषादले भरी ।
अनि जप्दै मनभित्र माधुरी ॥
रुनु सुन्दरता हुँदा यहाँ ।
सुर ओर्ले तल प्रेमले भरी ॥
(४२)
कि त आह अनेक कामना -
हरु झीना जनले नदेखिने ॥
म प्रभात बनाउँ सुन्दरी ।
तब छुन्थ्यौ कि तिमी वरीपरी ॥
(४३)
मृदु विस्मृति नै विचार नै ।
नगरी क्रूर कुटी बनाउँछ्यौ ॥
भ्रुकुटी दुइले म घायल ।
क्षणलाई महिमा सुनाउँदै ॥
खबरै नमिलेर घुम्दछु ।
वनमा कण्टकले बिझी रुँदै ॥
(४४)
जलतीरअगाडि बस्दछ्यौ ।
दिनको स्वर्णप्रभातमा तिमी ॥
कति आशचरा उडाउँदी ।
सुन झैं प्रेम दृगार्द्र कालमा ॥
(४५)