Page:Shakuntala.pdf/172

भन विन्ति सुन्न म मर्दछु ।
निठुरी तिमी नहुने खुला ॥"
यति बातसाथ प्रियम्वदा ।
तब भन्दछिन्‌ रतिका कथा ॥
(६४)

"वन बस्दथिन्‌ किन अप्सरा ।
दुहिता यिनी सुर-देशकी ॥
नव-बैँसकी सुकुमारिता
अलकापुरी सुख ऐशकी ?
सुर-सौखमा सब राज्दछिन्‌ ।
किन बस्दथिन्‌ वनमा भुली !
मृदु रेशमी रँग रङ्गिला ।
वसनोज्ज्वला सब झल्मली ॥
धन बाँड्दछिन् धन-बाहुली ।
महिषी बनी यशले बली ॥
गजमा झुली डुली नन्दन ।
अब छन्‌ हुने कति झल्मली ॥
तर हामिलाइ सुसारमा ।
बगले विनीत बनाउलिन्‌ ॥
सुनमा जडीकन हीरक ।
जल ओठलाइ पिलाउलिन्‌ ॥
अनि शानमा नृपसिंहको ।
यस याललाइ झुकाउलिन्‌ ॥
अनि बातमा नित लोकको ।
सब कम्प हेर्न खुलाउलिन्‌ ॥"
(६५)

तर गौतमी अति चाउरी ।
छ चुनाउ जौ मुख-मण्डल ॥
जब देखिइन्‌ अनि यी कुरा ।
सब चूप भै दिलमै पसे ॥
सखि चञ्चला डरले यसो ।
घरमा सँभालिउँ झैं पसे ॥
(६६)