Page:Ek chihan.pdf/16: Difference between revisions
No edit summary |
|||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Proofread | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 2: | Line 2: | ||
बढ्ता बोलेको थकाइले हो कि औषधीको गुनले हो, डाक्टर गइ | बढ्ता बोलेको थकाइले हो कि औषधीको गुनले हो, डाक्टर गइ | ||
सकेपछि करिब एक घण्टापछि | सकेपछि करिब एक घण्टापछि अष्ट नारानलाई राम्रो निद लागेछ । डाक्टर | ||
गोदत्त प्रसादको औषधी पर्नासाथै यसरी सहसा निद लागेको देखेर अष्ट | |||
नारानको परिवारमा आशा पलायो । आज यसरी सजिलैसित निद | नारानको परिवारमा आशा पलायो । आज यसरी सजिलैसित निद परि दिएकाले | ||
उनीहरूका मनमा आशाको ज्योति उदित भएर आयो । | उनीहरूका मनमा आशाको ज्योति उदित भएर आयो । | ||
अष्ट नारानले बेलुकीको खाना पनि डाक्टर छँदै अगाडि नै खाइ | |||
सकेका थिए । खाना बिलकुलै नखाने हुनाले डाक्टर आफैँ अगाडि बसी | सकेका थिए । खाना बिलकुलै नखाने हुनाले डाक्टर आफैँ अगाडि बसी | ||
अलिकति बार्ली पकाउन लाएर खुवाएका थिए । | अलिकति बार्ली पकाउन लाएर खुवाएका थिए । | ||
भोलि पल्ट बिहानको छ बजेतिर मात्र अष्ट नारान बिउँझेछन्, | |||
बिउँझँदा उनले आफ्ना वरिपरि सबै | बिउँझँदा उनले आफ्ना वरिपरि आफ्ना छोराछोरी सबै र जहान लतमाया पनि | ||
छरिएर | छरिएर बसि रहेका देखे । त्यस बिहान रातिदेखि नै सिमसिमे पानी पनि परि | ||
रहेको थियो । पानी | रहेको थियो । पानी परि रहेका कारण अष्ट नारानलाई ठन्डा भएर आनन्द | ||
लागि रहेको थियो । | |||
सर्वप्रथम उनले जेठा छोरा | सर्वप्रथम उनले आफ्ना जेठा छोरा शिव नारानलाई सम्बोधन गरेर | ||
भने– "शिव नारान ! यतिका दिन भइ सक्यो, खेतमा नगईकन किन मलाई कुरि | |||
रहेको ? किसानको छोराले मरेको बाबुलाई समेत फ्याँकेर असारको पूजा गर्नु | रहेको ? किसानको छोराले मरेको बाबुलाई समेत फ्याँकेर असारको पूजा गर्नु | ||
पर्छ । | पर्छ । बाबु ! असार बिग्र्यो भने किसानको एक वर्षको सौभाग्य बिग्रन्छ ।" | ||
मरणासन्न | मरणासन्न बाबुको प्राणदायी कुरा सुनेर शिव नारान जिल्ल परेर | ||
बसि रहे । अनि फेरि अष्ट नारान बोले– "किन चुप लागि रहेको शिव ? मैले | |||
गरेको कुरा तिमीलाई | गरेको कुरा तिमीलाई ठिक लागेन ? किसानका निम्ति यो महामन्त्र हो बाबु ! | ||
यसलाई तिमी दीक्षा पनि सम्झ ।" | यसलाई तिमी दीक्षा पनि सम्झ ।" | ||
"धेरै | "धेरै नबोल्नु होस् भनेको बा ! डाक्टरले पनि बोल्न हुन्न भनेका | ||
छन् ।" | छन् ।" शिव नारानले भने । | ||
{{nop}} | {{nop}} | ||
Latest revision as of 15:16, 21 June 2025
छ
बढ्ता बोलेको थकाइले हो कि औषधीको गुनले हो, डाक्टर गइ सकेपछि करिब एक घण्टापछि अष्ट नारानलाई राम्रो निद लागेछ । डाक्टर गोदत्त प्रसादको औषधी पर्नासाथै यसरी सहसा निद लागेको देखेर अष्ट नारानको परिवारमा आशा पलायो । आज यसरी सजिलैसित निद परि दिएकाले उनीहरूका मनमा आशाको ज्योति उदित भएर आयो ।
अष्ट नारानले बेलुकीको खाना पनि डाक्टर छँदै अगाडि नै खाइ सकेका थिए । खाना बिलकुलै नखाने हुनाले डाक्टर आफैँ अगाडि बसी अलिकति बार्ली पकाउन लाएर खुवाएका थिए ।
भोलि पल्ट बिहानको छ बजेतिर मात्र अष्ट नारान बिउँझेछन्, बिउँझँदा उनले आफ्ना वरिपरि आफ्ना छोराछोरी सबै र जहान लतमाया पनि छरिएर बसि रहेका देखे । त्यस बिहान रातिदेखि नै सिमसिमे पानी पनि परि रहेको थियो । पानी परि रहेका कारण अष्ट नारानलाई ठन्डा भएर आनन्द लागि रहेको थियो ।
सर्वप्रथम उनले आफ्ना जेठा छोरा शिव नारानलाई सम्बोधन गरेर भने– "शिव नारान ! यतिका दिन भइ सक्यो, खेतमा नगईकन किन मलाई कुरि रहेको ? किसानको छोराले मरेको बाबुलाई समेत फ्याँकेर असारको पूजा गर्नु पर्छ । बाबु ! असार बिग्र्यो भने किसानको एक वर्षको सौभाग्य बिग्रन्छ ।"
मरणासन्न बाबुको प्राणदायी कुरा सुनेर शिव नारान जिल्ल परेर बसि रहे । अनि फेरि अष्ट नारान बोले– "किन चुप लागि रहेको शिव ? मैले गरेको कुरा तिमीलाई ठिक लागेन ? किसानका निम्ति यो महामन्त्र हो बाबु ! यसलाई तिमी दीक्षा पनि सम्झ ।"
"धेरै नबोल्नु होस् भनेको बा ! डाक्टरले पनि बोल्न हुन्न भनेका छन् ।" शिव नारानले भने ।