Page:Ritubichar.pdf/13: Difference between revisions

Latest revision as of 11:57, 24 May 2025

This page has been validated

६१
बडो विशाल गम्भीर नील आकाश झैँ वन ।
झल्कन्छन् फूलका गुच्छा तारका-तुल्य शोभन ॥

६२
वनका बीचमा यौटा सिक्रो वृक्ष शरीर यो ।
बल विद्या गुमायेको भारतै-तुल्य देखियो ॥

६३
लता-जञ्जालले ज्यादा जकडेका कुनै रुख ।
पापका बोझले ग्रस्त पापी झैँ छन् अधोमुख ॥

६४
लर्काई सुनगाभाको पुष्प-हार कुनै रुख ।
विलासी झैँ डटेका छन् देखाई हँसिलो मुख ॥

६५
साना ऐसेलुका दाना टिपदा ती टपाटप ।
ग्रामीण नारी सम्झन्छन् कानमा सुनका टप ॥

६६
निस्के नयाँ नयाँ लाखौँ वृक्षमा मञ्जु मञ्जरी ।
रसिला प्रतिभाशाली कविका कविता-सरी ॥

६७
ऋषि झैँ गरदै शुद्ध मञ्जरीमय भोजन ।
रातैमा कोइली लाग्यो स्वर्गीय सुर साधन ॥

६८
माधुर्य-सिन्धुको यौटा उर्लंदो लहरी-मय ।
त्यो दिव्य स्वरले गर्छ सारा हृदय तन्मय ॥

६९
अदना त्यो चरीलाई त्यो स्वर्गीय 'सरीगम' ।
सघाउने विधाताको धन्य हो त्यो परिश्रम ॥

@@ Page status / Page status @@
-Not proofread
+Validated
@@ Page body (to be transcluded): / Page body (to be transcluded): @@
@@ Line 1: / Line 1: @@
-बडो विशाल गम्भीर नील आकाश झैं वन।
+<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
-झल्कन्छन् फूलका गुच्छा तारकातुल्य शोभन।।
+<poem>
-६१
+{{pcn|६१}}
-वनका बीचमा यौटा सिक्रो वृक्ष शरीर यो।
+बडो विशाल गम्भीर नील आकाश झैँ वन ।
-बल विद्या गुमायेको भारतैतुल्य देखियो।।
+झल्कन्छन् फूलका गुच्छा तारका-तुल्य शोभन ॥
-६२
-लताजञ्जालले ज्यादा जकडेका कुनै रुख।
+{{pcn|६२}}
-पापका बोझले ग्रस्त पापी झैं छन् अधोमुख।।
+वनका बीचमा यौटा सिक्रो वृक्ष शरीर यो ।
-६३
+बल विद्या गुमायेको भारतै-तुल्य देखियो ॥
-लर्काई सुनगाभाको पुष्पहार कुनै रुख।
-विलासी झैं डटेका छन् देखाई हँसिलो मुख।।
+{{pcn|६३}}
-६४
+लता-जञ्जालले ज्यादा जकडेका कुनै रुख ।
-साना ऐसेलुका दाना टिपदा ती टपाटप।
+पापका बोझले ग्रस्त पापी झैँ छन् अधोमुख ॥
-ग्रामीण नारी सम्झन्छन् कानमा सुनका टप।।
-६५
+{{pcn|६४}}
-निस्के नयाँ नयाँ लाखौं वृक्षमा मञ्जु मञ्जरी।
+लर्काई सुनगाभाको पुष्प-हार कुनै रुख ।
-रसिला प्रतिभाशाली कविका कवितासरी।।
+विलासी झैँ डटेका छन् देखाई हँसिलो मुख ॥
-६६
-ऋषि झैं गरदै शुद्ध मञ्जरीमय भोजन।
+{{pcn|६५}}
-रातैमा कोइली लाग्यो स्वर्गीय सुर साधन।।
+साना ऐसेलुका दाना टिपदा ती टपाटप ।
-६७
+ग्रामीण नारी सम्झन्छन् कानमा सुनका टप ॥
-माधुर्यसिन्धुको यौटा उर्लंदो लहरीमय।
-त्यो दिव्य स्वरले गर्छ सारा हृदय तन्मय।।
+{{pcn|६६}}
-६८
+निस्के नयाँ नयाँ लाखौँ वृक्षमा मञ्जु मञ्जरी ।
-अदना त्यो चरीलाई त्यो स्वर्गीय सरीगम।
+रसिला प्रतिभाशाली कविका कविता-सरी ॥
-सघाउने विधाताको धन्य हो त्यो परिश्रम।।
-६९
+{{pcn|६७}}
+ऋषि झैँ गरदै शुद्ध मञ्जरीमय भोजन ।
+रातैमा कोइली लाग्यो स्वर्गीय सुर साधन ॥
+{{pcn|६८}}
+माधुर्य-सिन्धुको यौटा उर्लंदो लहरी-मय ।
+त्यो दिव्य स्वरले गर्छ सारा हृदय तन्मय ॥
+{{pcn|६९}}
+अदना त्यो चरीलाई त्यो स्वर्गीय 'सरीगम' ।
+सघाउने विधाताको धन्य हो त्यो परिश्रम ॥
+</poem>
+<noinclude>{{end center block}}</noinclude>