Page:Prithviraj chauhan.pdf/164

जान्छु यो सबको
दिलमा बोई
नेपाली खोला
चलेका छन्द
हरूको अनसारमा ।

(९)
यै मेरो सोख
यै मेरो भोक
यसैमा मेरा आत्माका लोक
यै मेरा खाना यै मेरा शोक
बँदिलो भए दिलमा जोख
नफॅक झोकमा ।
कहिलेकाहीँ फुर्सदमा चाहिँ
दिएर कान
सुने हे गान
वीरको लोकमा।

(१०)
लौ भन्दाभन्दै बिर्सेछु तान
आज छ डिल्ली स्वर्ग है जान
रिमि र झिमीमा ।
लस्कर लाबा तयार भए
फूलका डाली तयार थिए
माला र माली हजार थिए
स्वर्ग र जिमीमा ।
लौ हेर हात्ती कार्चोबी सुनका
जीव र शिंगार
ताँतीका ताँती
अनेक भाँति
हौदामा जाती
राजा छन् झल्केका ।
झयालका परी
हातका लावा
अबीर झिल्केका ।