Page:Prithviraj chauhan.pdf/79

सुन्दरताकी भण्डार जस्ती
हेर्दैमा भुलाउने ।
सुनौला गजुर उठेका शहर
तटमा फिल्मिली ।
हीरा र मोती जडेको सुन
सिंहासन स्वप्ना देखेर हेयो
घोरीले टुल्टुली ।

(८)
मशलादार बहने हवा
शस्यमा श्यामल ।
लह र लह सुनका बाला
मोती चाँवल ।
सुगन्ध भरी मग्मग गरी
आत्माले खुसाउने ।
अन्न र दौलत, विद्याको देश
देवलाई सुहाउने ।
सुँघेर गयो घोरीले भारत
मगमग बास आउने ।
तीन तरफ जसलाई सागर छन् नीला
रक्षणका घेरामा ।
विशाल संसार चल्दछ जसका
विशाल फेरामा ।
सुनको मुजुर नाच्छ रे भन्थे
हीराका आँखाले ।
भारतको राजदरबारभित्र
खरका शाखाले ।
मोतीका झुम्का लाएका चरी
रूखमा बोल्दछन् ।
साँझको तारा समानको हीरा
लाएर शिरमा भारतका राजा
बागमा डुल्दछन् ।