Jump to content

Page:Munamadan.pdf/16: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
No edit summary
Prty (talk | contribs)
 
(3 intermediate revisions by one other user not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Validated
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
{{center block|
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
<poem>
<poem>
ती हस्तिहाडसरिका सेता, भोटेनी भरखरका,
ती हस्तिहाडसरिका सेता, भोटेनी भर्खरका,
आँखाका काला, नौनीका छाला, त्यो ह्लासा शहरका ।
आँखाका काला, नौनीका छाला, त्यो ह्लासा शहरका ।
खौरेका शिर भोटेका गुरु, ती माला फिराई,
खौरेका शिर भोटेका गुरु, ती माला फिराई,
गम्भीर चाला, गडेका आँखा अनौठा लगाई ।
गम्भीर चाला, गडेका आँखा, अनौठा लगाई ।
'ॐ मणिपद्मे ॐ मणिपद्मे' भनेर हिँडेका,
'ॐ मणिपद्मे ! ॐ मणिपद्मे !' भनेर हिँडेका,
कपाल थापी आशीर्वाद मागी बटुवा बढेका ।
कपाल थापी आशीर्वाद मागी बटुवा बढेका ।
त्यो नौलो गाउँ, त्यो नौलो ठाउँ, त्यो नौलो सडकमा,
त्यो नौलो गाउँ, त्यो नौलो ठाउँ, त्यो नौलो सडकमा,
ह्लासाको शहर क्या लाग्दो रहर सुनको झलकमा !<ref group="✮" name="p7">
ह्लासाको शहर क्या लाग्दो रहर सुनको झलकमा !<ref group="✮" name="p7">
✮हिमालको आकाश किनारापारि बुद्घको शीतल घाम
✮हिमालको आकाश-किनारापारि बुद्घको शीतल धाम
सुनौला बादल नगरी जस्तो गन्धर्व-परी-ग्राम,
सुनौला बादल-नगरी जस्तो गन्धर्व-परी-ग्राम,
विपनाभन्दा सपना राम्रो यथार्थभन्दा भाव,
बिपनाभन्दा सपना राम्रो, यथार्थभन्दा भाव,
स्वर्गमा यात्रा गरे झैं चले बबाटाको बिर्सी ताप,
स्वर्गको यात्रा गरे झैँ चले बाटाको बिर्सी ताप,
ह्लासाको झल्के सुनका छाना उनका आँखामा,
ह्लासाका झल्के सुनका छाना उनका आँखामा,
रङ्गीन फल नौरङ्गी फुले उत्तरका शाखामा
रङ्गीन फूल नौरङ्गी फुले उत्तरका शाखामा,
दुधले न्वाउँथिन् भोटकी रानी, फुलमा सुत्त थिइन्,
दूधले न्वाउँथिन् भोटकी रानी, फूलमा सुत्दथिन्,
हिमालको हिउँसँगैमा स्पधौ छालाले गर्दथिइन्,
हिमालको हिउँसँगमा स्पर्धा छालाले गर्दथिन्,
गुलाफसँग दाँजिनुपथ्र्यो ऐनामा गाला रे
गुलाफसँग दाँजिनुपर्थ्यो ऐनामा गाला रे !
एक राज्य किन्ने गलामा उनको रत्नको माल रे
एक राज्य किन्ने गलामा उनको रत्नको माला रे !
फुलको मह सहेली टिप्थे वागमा छानेर,
फूलको मह सहेली टिप्थे बागमा छानेर,
मणिको प्याला उचाली प्यूँथिन् आनन्द मानेर,
मणिको प्याला उचाली पिउँथिन् आनन्द मानेर,
तरंग यस्ता हजारौ चले मदनका मनमा
तरङ्ग यस्ता हजारौँ चले मदनका मनमा,
सुनेको माथि कल्पना लागी रंगिलो क्षणमा ।
सुनेको माथि कल्पना लागी रङ्गिलो क्षणमा ।
बाटो त सार्‍हो यमालो ठाडो कहीँ छ बित्ते भीर,
बाटो त साह्रो उकालो ठाडो कहीँ छ बित्ते भीर,
कहीँ छ डोरी टाँगेको पूल कहाली रिङ्ने शिर;
कहीँ छ डोरी टाँगेको पुल कहाली रिङ्ने शिर;
पातलो उचाईं धप्काउँदो फोक्सो मुटुलाई फोरेर
पातलो उँचाइ धकाउँदो फोक्सो मुटुलाई फोरेर,
गरल लीला पर्वतमाथि पर्वत चढेर
गरलनीला पर्वतमाथि पर्वत चढेर,
तपस्वीलाई निर्माणनिम्ति चढाई कठोर
तपस्वीलाई निर्वाणनिम्ति चढाइ कठोर
हजारौं सही भएझैं विफल कष्ट भो अघोर
हजारौँ सही भए झैँ विफल कष्ट भो अघोर,
</ref>
</ref>
</poem>}}
</poem>
{{end center block}}
<section begin="C✮"/>
<section begin="C✮"/>
<noinclude>
<noinclude>

Latest revision as of 18:03, 5 May 2025

This page has been validated

ती हस्तिहाडसरिका सेता, भोटेनी भर्खरका,
आँखाका काला, नौनीका छाला, त्यो ह्लासा शहरका ।
खौरेका शिर भोटेका गुरु, ती माला फिराई,
गम्भीर चाला, गडेका आँखा, अनौठा लगाई ।
'ॐ मणिपद्मे ! ॐ मणिपद्मे !' भनेर हिँडेका,
कपाल थापी आशीर्वाद मागी बटुवा बढेका ।
त्यो नौलो गाउँ, त्यो नौलो ठाउँ, त्यो नौलो सडकमा,
ह्लासाको शहर क्या लाग्दो रहर सुनको झलकमा ![✮ 1]




  1. ✮हिमालको आकाश-किनारापारि बुद्घको शीतल धाम
    सुनौला बादल-नगरी जस्तो गन्धर्व-परी-ग्राम,
    बिपनाभन्दा सपना राम्रो, यथार्थभन्दा भाव,
    स्वर्गको यात्रा गरे झैँ चले बाटाको बिर्सी ताप,
    ह्लासाका झल्के सुनका छाना उनका आँखामा,
    रङ्गीन फूल नौरङ्गी फुले उत्तरका शाखामा,
    दूधले न्वाउँथिन् भोटकी रानी, फूलमा सुत्दथिन्,
    हिमालको हिउँसँगमा स्पर्धा छालाले गर्दथिन्,
    गुलाफसँग दाँजिनुपर्थ्यो ऐनामा गाला रे !
    एक राज्य किन्ने गलामा उनको रत्नको माला रे !
    फूलको मह सहेली टिप्थे बागमा छानेर,
    मणिको प्याला उचाली पिउँथिन् आनन्द मानेर,
    तरङ्ग यस्ता हजारौँ चले मदनका मनमा,
    सुनेको माथि कल्पना लागी रङ्गिलो क्षणमा ।
    बाटो त साह्रो उकालो ठाडो कहीँ छ बित्ते भीर,
    कहीँ छ डोरी टाँगेको पुल कहाली रिङ्ने शिर;
    पातलो उँचाइ धकाउँदो फोक्सो मुटुलाई फोरेर,
    गरलनीला पर्वतमाथि पर्वत चढेर,
    तपस्वीलाई निर्वाणनिम्ति चढाइ कठोर
    हजारौँ सही भए झैँ विफल कष्ट भो अघोर,