Page:Tarun tapasi.pdf/54: Difference between revisions
No edit summary |
|||
| (One intermediate revision by one other user not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Validated | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 5: | Line 5: | ||
{{pcn|१}} | {{pcn|१}} | ||
यसरी बहँदो घरी घरी | यसरी बहँदो घरी घरी | ||
::मुनिको शीतल | ::मुनिको शीतल सूक्ति-माधुरी । | ||
बिचमा जति रोकियो उति | बिचमा जति रोकियो उति | ||
::दिन थाल्यो नव | ::दिन थाल्यो नव भाव-जागृति ॥ | ||
{{pcn|२}} | {{pcn|२}} | ||
फराकीलो | फराकीलो चौकी-उपर बलियो आसन कसी | ||
::म रस्तामा बस्ता मनुज, पशु, पक्षी सब खुशी । | ::म रस्तामा बस्ता मनुज, पशु, पक्षी सब खुशी । | ||
थिये, ती झुम्मिन्थे अतुल सुख लिन्थे, प्रणयले | थिये, ती झुम्मिन्थे अतुल सुख लिन्थे, प्रणयले | ||
| Line 17: | Line 17: | ||
{{pcn|३}} | {{pcn|३}} | ||
मल्हामी आऊन् वा मलिन मुख लायेर मुडुला | मल्हामी आऊन् वा मलिन मुख लायेर मुडुला | ||
::बिसाऊन् वा जन्तीहरु | ::बिसाऊन् वा जन्तीहरु वर-बधू-साथ सुकिला । | ||
समानै | समानै दिन्थेँ ती उभयकन छाया म तिनको | ||
::स्वयं | ::स्वयं लिन्थेँ छाया प्रणयसित सम्पूर्ण मनको ॥ | ||
{{pcn|४}} | {{pcn|४}} | ||
छुती विद्वान् होस् वा मलिन कुलको मूर्ख अछुती | छुती विद्वान् होस् वा मलिन कुलको मूर्ख अछुती | ||
::कुनै त्यागी होस् वा विषयरस रागी लखपति । | ::कुनै त्यागी होस् वा विषयरस रागी लखपति । | ||
समानै | समानै ठान्थेँ ती विधि-विहित चैतन्य-पुतली | ||
::पछी हेर्दा हेर्दै तर हृदय हाँस्थ्यो अलिअलि ॥ | ::पछी हेर्दा हेर्दै तर हृदय हाँस्थ्यो अलिअलि ॥ | ||
{{pcn|५}} | {{pcn|५}} | ||
समै भित्री श्रद्धा, सम | समै भित्री श्रद्धा, सम अतिथि-सत्कार-विधि त्यो | ||
::समै प्यारो चौकीमय चहकिलो | ::समै प्यारो चौकीमय चहकिलो शान्ति-निधि त्यो । | ||
थला मारी | थला मारी झुल्थेँ म पनि समताकै रहरमा | ||
::थियो बढ्दो चढ्दो तर विषमता विश्वभरमा ॥ | ::थियो बढ्दो चढ्दो तर विषमता विश्वभरमा ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 21:52, 12 June 2025
१
यसरी बहँदो घरी घरी
मुनिको शीतल सूक्ति-माधुरी ।
बिचमा जति रोकियो उति
दिन थाल्यो नव भाव-जागृति ॥
२
फराकीलो चौकी-उपर बलियो आसन कसी
म रस्तामा बस्ता मनुज, पशु, पक्षी सब खुशी ।
थिये, ती झुम्मिन्थे अतुल सुख लिन्थे, प्रणयले
मलाई सुम्पन्थे पल पल शुभाऽऽशी हृदयले ॥
३
मल्हामी आऊन् वा मलिन मुख लायेर मुडुला
बिसाऊन् वा जन्तीहरु वर-बधू-साथ सुकिला ।
समानै दिन्थेँ ती उभयकन छाया म तिनको
स्वयं लिन्थेँ छाया प्रणयसित सम्पूर्ण मनको ॥
४
छुती विद्वान् होस् वा मलिन कुलको मूर्ख अछुती
कुनै त्यागी होस् वा विषयरस रागी लखपति ।
समानै ठान्थेँ ती विधि-विहित चैतन्य-पुतली
पछी हेर्दा हेर्दै तर हृदय हाँस्थ्यो अलिअलि ॥
५
समै भित्री श्रद्धा, सम अतिथि-सत्कार-विधि त्यो
समै प्यारो चौकीमय चहकिलो शान्ति-निधि त्यो ।
थला मारी झुल्थेँ म पनि समताकै रहरमा
थियो बढ्दो चढ्दो तर विषमता विश्वभरमा ॥