Page:Shakuntala.pdf/32: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "सुन सफा दुनिर्याौतिर आउँदी । अब त्यहाँ मुनियाँ वनकी कथा ॥ कति फुरुक्क फरक्क उ फर्किई । मधुर शब्द सुनाउन निर्सिई ॥ (४५) किनकि ती कनकाभ सुकालमा । मधुरपड्ख चलीकन गाउँथिन् ॥ सद्ृश गाउ..." |
No edit summary |
||
| (2 intermediate revisions by the same user not shown) | |||
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 1: | Line 1: | ||
सुन सफा | {{center block| | ||
<poem> | |||
अब त्यहाँ मुनियाँ वनकी कथा ॥ | सुन सफा दुनियाँतिर आउँदी । | ||
::अब त्यहाँ मुनियाँ वनकी कथा ॥ | |||
कति फुरुक्क फरक्क उ फर्किई । | कति फुरुक्क फरक्क उ फर्किई । | ||
::मधुर शब्द सुनाउन बिर्सिई ॥ | |||
{{pcn|(४५)}} | |||
किनकि ती कनकाभ सुकालमा । | किनकि ती कनकाभ सुकालमा । | ||
::मधुरपङ्ख चलीकन गाउँथिन् ॥ | |||
सदृश गाउँछ स्वर्णचरो दिन । | |||
::जलधि चुम्बनलाई उडी पर ॥ | |||
(४६) | {{pcn|(४६)}} | ||
अविदिता सुषमा सुरदेशकी । | अविदिता सुषमा सुरदेशकी । | ||
::श्रवणमा मनको मृदु मर्मरी ॥ | |||
तुहिन हेम हुँदा गिरि कानन- | तुहिन हेम हुँदा गिरि कानन- | ||
::तिर सुदूर झरेसरि निर्भर ॥ | |||
तिर सुदूर झरेसरि निर्भर ॥ | मधुर पड्ख प्रचारण गर्दछिन् । | ||
मधुर पड्ख प्रचारण | ::जब धरातिर ती तल झर्दछिन् ॥ | ||
जब धरातिर ती तल | {{pcn|(४७)}} | ||
(४७) | |||
नव अलौकिक वाद्यहरू भरी । | नव अलौकिक वाद्यहरू भरी । | ||
::नसुनिने मृदुल स्वर-मञ्जरी ॥ | |||
कवि बनेर सुनेसरि बागमा । | |||
::मृदुलको कुसुमाकर आउँदा ॥ | |||
{{pcn|(४८)}} | |||
म त अहो अब बढ्न कठोर भो । | |||
::मृदुलका सब शब्द मिलन् कहाँ ॥ | |||
वदन दृश्य भई अब लेखनी । | |||
::लटमुखासरि हेर्दछ मोहनी ॥ | |||
{{pcn|(४९)}} | |||
म त अहो | |||
मृदुलका | |||
</poem>}} | |||
Latest revision as of 19:40, 10 June 2025
This page has not been proofread
सुन सफा दुनियाँतिर आउँदी ।
अब त्यहाँ मुनियाँ वनकी कथा ॥
कति फुरुक्क फरक्क उ फर्किई ।
मधुर शब्द सुनाउन बिर्सिई ॥
(४५)
किनकि ती कनकाभ सुकालमा ।
मधुरपङ्ख चलीकन गाउँथिन् ॥
सदृश गाउँछ स्वर्णचरो दिन ।
जलधि चुम्बनलाई उडी पर ॥
(४६)
अविदिता सुषमा सुरदेशकी ।
श्रवणमा मनको मृदु मर्मरी ॥
तुहिन हेम हुँदा गिरि कानन-
तिर सुदूर झरेसरि निर्भर ॥
मधुर पड्ख प्रचारण गर्दछिन् ।
जब धरातिर ती तल झर्दछिन् ॥
(४७)
नव अलौकिक वाद्यहरू भरी ।
नसुनिने मृदुल स्वर-मञ्जरी ॥
कवि बनेर सुनेसरि बागमा ।
मृदुलको कुसुमाकर आउँदा ॥
(४८)
म त अहो अब बढ्न कठोर भो ।
मृदुलका सब शब्द मिलन् कहाँ ॥
वदन दृश्य भई अब लेखनी ।
लटमुखासरि हेर्दछ मोहनी ॥
(४९)