Page:Tarun tapasi.pdf/13: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> {{pcn|९}} न कोही बाँकी भो वन, नद, नदी, शैल शिखर ::न ता झुप्रो, छाप्रो, शहर घर वा वस्ति बगर। जहाँ हेर्यो सम्मै, भुवन सब भो गाजलमय ::खडा भैगो मानू विकट भय वा विश्वविलय।। {{pcn|१०}} उ..." |
|||
| (2 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
| Page status | Page status | ||
| - | + | Validated | |
| Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
| Line 3: | Line 3: | ||
{{pcn|९}} | {{pcn|९}} | ||
न कोही बाँकी भो वन, नद, नदी, शैल शिखर | न कोही बाँकी भो वन, नद, नदी, शैल शिखर | ||
::न ता झुप्रो, छाप्रो, शहर घर वा वस्ति | ::न ता झुप्रो, छाप्रो, शहर घर वा वस्ति बगर । | ||
जहाँ हेर्यो सम्मै, भुवन सब भो गाजलमय | जहाँ हेर्यो सम्मै, भुवन सब भो गाजलमय | ||
::खडा भैगो मानू विकट भय वा | ::खडा भैगो मानू विकट भय वा विश्व-विलय ॥ | ||
{{pcn|१०}} | {{pcn|१०}} | ||
उनी बस्ता बस्तै विरहवश त्यस्तो रुखमनि | उनी बस्ता बस्तै विरहवश त्यस्तो रुखमनि | ||
::फुकाएको कापी, कलम, मसिदानीतक | ::फुकाएको कापी, कलम, मसिदानीतक पनि । | ||
गरी-हाल्यो कालो तरुण तमले चट्ट चटनी | |||
::कटारी | ::कटारी झैँ लाग्यो कविकन कठै! काल-चटनी ॥ | ||
{{pcn|११}} | {{pcn|११}} | ||
मुटू धड्क्यो ज्यादा, पयर हुन थाले लुटुपुटु | मुटू धड्क्यो ज्यादा, पयर हुन थाले लुटुपुटु | ||
::टुट्यो चल्ने शक्ति, स्मरण भयले भो | ::टुट्यो चल्ने शक्ति, स्मरण भयले भो गुटुमुटु । | ||
नदेख्नाले अर्को गतिविधि कुनै त्यो रुखमनि | नदेख्नाले अर्को गतिविधि कुनै त्यो रुखमनि | ||
::लडे चौतारीमा कवि 'शरण ल्यौ शङ्कर !' | ::लडे चौतारीमा कवि 'शरण ल्यौ शङ्कर !' भनी ॥ | ||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> | ||
Latest revision as of 14:21, 30 May 2025
This page has been validated
९
न कोही बाँकी भो वन, नद, नदी, शैल शिखर
न ता झुप्रो, छाप्रो, शहर घर वा वस्ति बगर ।
जहाँ हेर्यो सम्मै, भुवन सब भो गाजलमय
खडा भैगो मानू विकट भय वा विश्व-विलय ॥
१०
उनी बस्ता बस्तै विरहवश त्यस्तो रुखमनि
फुकाएको कापी, कलम, मसिदानीतक पनि ।
गरी-हाल्यो कालो तरुण तमले चट्ट चटनी
कटारी झैँ लाग्यो कविकन कठै! काल-चटनी ॥
११
मुटू धड्क्यो ज्यादा, पयर हुन थाले लुटुपुटु
टुट्यो चल्ने शक्ति, स्मरण भयले भो गुटुमुटु ।
नदेख्नाले अर्को गतिविधि कुनै त्यो रुखमनि
लडे चौतारीमा कवि 'शरण ल्यौ शङ्कर !' भनी ॥