Page:Bhikari.pdf/45

४
यो ठाउँमा सब मनोहर कान्तिबाट
बढ्थिन्‌ तिनी दिनदिनै घुमि शैल-फाँट ।
तिन्को स्वभाव जुनले, जलले, प्रभाले
बढ्थ्यो निलो गगनले, खुशले खुलाले ॥

५
राम्री थिइन्‌ अधिक सुन्दर भै नचर्की
राम्री भइन्‌ मधुर, मोति हुने सहर्की ।
यौटा किसान घरको सुकुमारि फूल
यौटै भएर रसिली हँसिली अमोल ॥

६
तिन्का ठुला नजर ती, जलमा प्रकाश
त्यो पद्म झैँ मुख र कोमल चन्द्रहास ।
त्यो शुद्ध पैरन तथा हलुका उज्यालो
जाला त्यसै कसरि त्यो मनको उज्यालो ॥

७
छैनन्‌ तिनी अब यहाँ अरु ठाउँमा छन्‌
उस्पारमा कुन कुना सुर गाउँमा छन्‌ ।
जो देखिँदैन उहि सम्झनुको विषाद
आनन्द बन्दछ मिठो यसको प्रसाद ॥