Page:Shakuntala.pdf/257: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "<noinclude>{{start center block}}</noinclude> <poem> </poem> <noinclude>{{end center block}}</noinclude>" |
|||
(One intermediate revision by the same user not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Proofread | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
<noinclude>{{start center block}}</noinclude> | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | <poem> | ||
ग्राम्य गानले पवित्र । | |||
::ओठसाथ शुद्ध भित्र ॥ | |||
पर्ण-नाकसत्य-पाक । | |||
::शाककोष द्रुपताक ॥ | |||
प्रात चञ्चुले प्रबुद्ध । | |||
::साँझ लाल कर्मशुद्ध ॥ | |||
सौख्यपूर्ण बाल वृद्ध । | |||
::इन्द्र-वृष्टिले समृद्ध ॥ | |||
{{pcn|(९)}} | |||
स्वर्ग अल्पमा रहेर । | |||
::ती वसुन्धरा दुहेर ॥ | |||
रूप रङ्ग हेर फेर । | |||
::गर्दछन् मनोज्ञ हेर ! | |||
दीन देह दीन वस्त्र । | |||
::हातमा अहिंस शस्त्र ॥ | |||
दूर दूर कालबाट । | |||
::गान हृद्-प्रकोष लेर ॥ | |||
वारि-वृष्टि गीततुल्य । | |||
::जोड्दछन् खुशी बनेर ॥ | |||
मच्चिँदै कतै कहीं त । | |||
::मेघतर्फ दृष्टि देर ॥ | |||
{{pcn|(१०)}} | |||
हेर हेर सूक्ष्म सर्र! | |||
::लाल हैम रङ्ग चढ्छ ॥ | |||
अस्त शैलको किनार । | |||
::लम्बिए मेघ अड्छ ॥ | |||
खुड्किला बनेर कान्ति । | |||
::स्वर्ग हर्म्यतर्फ चढ्छ ॥ | |||
जो तला तला बनेर । | |||
::झल्ल झिल्ल बन्छ जल्छ ॥ | |||
{{pcn|(११)}} | |||
</poem> | </poem> | ||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> | <noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Latest revision as of 22:11, 24 May 2025
This page has been proofread
ग्राम्य गानले पवित्र ।
ओठसाथ शुद्ध भित्र ॥
पर्ण-नाकसत्य-पाक ।
शाककोष द्रुपताक ॥
प्रात चञ्चुले प्रबुद्ध ।
साँझ लाल कर्मशुद्ध ॥
सौख्यपूर्ण बाल वृद्ध ।
इन्द्र-वृष्टिले समृद्ध ॥
(९)
स्वर्ग अल्पमा रहेर ।
ती वसुन्धरा दुहेर ॥
रूप रङ्ग हेर फेर ।
गर्दछन् मनोज्ञ हेर !
दीन देह दीन वस्त्र ।
हातमा अहिंस शस्त्र ॥
दूर दूर कालबाट ।
गान हृद्-प्रकोष लेर ॥
वारि-वृष्टि गीततुल्य ।
जोड्दछन् खुशी बनेर ॥
मच्चिँदै कतै कहीं त ।
मेघतर्फ दृष्टि देर ॥
(१०)
हेर हेर सूक्ष्म सर्र!
लाल हैम रङ्ग चढ्छ ॥
अस्त शैलको किनार ।
लम्बिए मेघ अड्छ ॥
खुड्किला बनेर कान्ति ।
स्वर्ग हर्म्यतर्फ चढ्छ ॥
जो तला तला बनेर ।
झल्ल झिल्ल बन्छ जल्छ ॥
(११)