Jump to content

Page:Ritubichar.pdf/28: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब। जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब।। ८९ ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैं प्रशंसन। भला हुन्थ्यो सदाकाल कहाँ ज्यादा गरम्पन?।। ९० दिन र..."
 
 
(4 intermediate revisions by 2 users not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Validated
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब।
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब।।
<poem>
८९
{{pcn|८९}}
ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैं प्रशंसन।
अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब ।
भला हुन्थ्यो सदाकाल कहाँ ज्यादा गरम्पन?।।
जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब ॥
९०
 
दिन रात दुवैको छ चौथो याम मनोहर।
{{pcn|९०}}
चतुर्थाऽऽश्रम झैं आर्यजातिको शान्तिमन्दिर।।
ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैँ प्रशंसन ।
९१
भला हुन्थ्यो सदा-काल कहाँ ज्यादा गरम्‌पन ?
दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो हराउँछ।
 
चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो पह्लाउँछ।।
{{pcn|९१}}
९२
दिन रात दुवैको छ चौथो याम मनोहर ।
उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा चन्द्रमण्डल।
चतुर्थाऽऽश्रम झैँ आर्य-जातिको शान्ति-मन्दिर ॥
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद निर्मल।।
 
९३
{{pcn|९२}}
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई थरीथरी।
दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो हराउँछ ।
अटालीमा चढी बस्छन् रातमा च्याखुरासरी।।
चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो पह्लाउँछ ॥
९४
 
प्रचण्ड घामले गर्दा शुष्कप्राय चराचर।
{{pcn|९३}}
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम सुधाकर।।
उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा चन्द्र-मण्डल ।
९५
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद निर्मल ॥
कर्पूरद्रव झैं चीसो चन्द्रको दिव्य चाँदनी।
 
पर्दा सर्र रसायेर अङ्कुराउँछ जीवनी।।
{{pcn|९४}}
९६
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई थरी-थरी ।
बिहानीपखको राती मिल्छ जो शीतलोपन।
अटालीमा चढी बस्छन् रातमा च्याखुरा-सरी ॥
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ जीवन।।
 
९७
{{pcn|९५}}
प्रचण्ड घामले गर्दा शुष्क-प्राय चराचर ।
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम सुधाकर ॥
 
{{pcn|९६}}
कर्पूर-द्रव झैँ चीसो चन्द्रको दिव्य चाँदनी ।
पर्दा सर्र रसायेर अङ्‌कुराउँछ जीवनी ॥
 
{{pcn|९७}}
बिहानीपखको राती मिल्छ जो शीतलो-पन ।
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ जीवन ॥
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>

Latest revision as of 14:47, 24 May 2025

This page has been validated

८९
अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब ।
जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब ॥

९०
ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैँ प्रशंसन ।
भला हुन्थ्यो सदा-काल कहाँ ज्यादा गरम्‌पन ?

९१
दिन रात दुवैको छ चौथो याम मनोहर ।
चतुर्थाऽऽश्रम झैँ आर्य-जातिको शान्ति-मन्दिर ॥

९२
दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो हराउँछ ।
चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो पह्लाउँछ ॥

९३
उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा चन्द्र-मण्डल ।
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद निर्मल ॥

९४
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई थरी-थरी ।
अटालीमा चढी बस्छन् रातमा च्याखुरा-सरी ॥

९५
प्रचण्ड घामले गर्दा शुष्क-प्राय चराचर ।
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम सुधाकर ॥

९६
कर्पूर-द्रव झैँ चीसो चन्द्रको दिव्य चाँदनी ।
पर्दा सर्र रसायेर अङ्‌कुराउँछ जीवनी ॥

९७
बिहानीपखको राती मिल्छ जो शीतलो-पन ।
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ जीवन ॥