Page:Ritubichar.pdf/28: Difference between revisions
→Not proofread: Created page with "अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब। जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब।। ८९ ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैं प्रशंसन। भला हुन्थ्यो सदाकाल कहाँ ज्यादा गरम्पन?।। ९० दिन र..." |
|||
(4 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Validated | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा | <poem> | ||
{{pcn|८९}} | |||
ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको | अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब । | ||
भला हुन्थ्यो | जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब ॥ | ||
दिन रात दुवैको छ चौथो याम | {{pcn|९०}} | ||
चतुर्थाऽऽश्रम | ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैँ प्रशंसन । | ||
भला हुन्थ्यो सदा-काल कहाँ ज्यादा गरम्पन ? | |||
दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो | |||
चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो | {{pcn|९१}} | ||
दिन रात दुवैको छ चौथो याम मनोहर । | |||
उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा | चतुर्थाऽऽश्रम झैँ आर्य-जातिको शान्ति-मन्दिर ॥ | ||
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद | |||
{{pcn|९२}} | |||
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई | दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो हराउँछ । | ||
अटालीमा चढी बस्छन् रातमा | चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो पह्लाउँछ ॥ | ||
प्रचण्ड घामले गर्दा | {{pcn|९३}} | ||
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम | उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा चन्द्र-मण्डल । | ||
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद निर्मल ॥ | |||
पर्दा सर्र रसायेर | {{pcn|९४}} | ||
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई थरी-थरी । | |||
बिहानीपखको राती मिल्छ जो | अटालीमा चढी बस्छन् रातमा च्याखुरा-सरी ॥ | ||
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ | |||
{{pcn|९५}} | |||
प्रचण्ड घामले गर्दा शुष्क-प्राय चराचर । | |||
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम सुधाकर ॥ | |||
{{pcn|९६}} | |||
कर्पूर-द्रव झैँ चीसो चन्द्रको दिव्य चाँदनी । | |||
पर्दा सर्र रसायेर अङ्कुराउँछ जीवनी ॥ | |||
{{pcn|९७}} | |||
बिहानीपखको राती मिल्छ जो शीतलो-पन । | |||
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ जीवन ॥ | |||
</poem> | |||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Latest revision as of 14:47, 24 May 2025
८९
अस्ताऽद्रिका चुलीबाट घर्क्यो घाम अली जब ।
जलवासी अनी हाँसी निस्कन्छन् तीरमा सब ॥
९०
ग्रीष्ममा सूर्यको छैन चन्द्रको झैँ प्रशंसन ।
भला हुन्थ्यो सदा-काल कहाँ ज्यादा गरम्पन ?
९१
दिन रात दुवैको छ चौथो याम मनोहर ।
चतुर्थाऽऽश्रम झैँ आर्य-जातिको शान्ति-मन्दिर ॥
९२
दिनमा जीवनाऽऽशाको लहरा जो हराउँछ ।
चन्द्रिकाऽऽमृत पायेर रातमा त्यो पह्लाउँछ ॥
९३
उदयाऽचलमा चारु निस्कँदा चन्द्र-मण्डल ।
ढकमक्क भई फुल्छ मनःकुमुद निर्मल ॥
९४
चन्द्रको चाँदनी स्वच्छ लिनलाई थरी-थरी ।
अटालीमा चढी बस्छन् रातमा च्याखुरा-सरी ॥
९५
प्रचण्ड घामले गर्दा शुष्क-प्राय चराचर ।
रसाई चन्द्रले पारे सार्थ नाम सुधाकर ॥
९६
कर्पूर-द्रव झैँ चीसो चन्द्रको दिव्य चाँदनी ।
पर्दा सर्र रसायेर अङ्कुराउँछ जीवनी ॥
९७
बिहानीपखको राती मिल्छ जो शीतलो-पन ।
विश्वको त्यो उझिन्नामा झुण्डियेको छ जीवन ॥