Jump to content

Page:Ritubichar.pdf/26: Difference between revisions

From Nepali Proofreaders
Not proofread: Created page with "डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवैथरी। कर्मसञ्चित, आगामी विज्ञानज्योतिषैसरी।। ७१ ठूला फेदविषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन। उनी प्रारब्ध झैं थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन।। ७२ तातो लपल..."
 
 
(4 intermediate revisions by 2 users not shown)
Page statusPage status
-
Not proofread
+
Validated
Page body (to be transcluded):Page body (to be transcluded):
Line 1: Line 1:
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवैथरी।
<noinclude>{{start center block}}</noinclude>
कर्मसञ्चित, आगामी विज्ञानज्योतिषैसरी।।
<poem>
७१
{{pcn|७१}}
ठूला फेदविषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन।
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवै-थरी ।
उनी प्रारब्ध झैं थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन।।
कर्म-सञ्चित, आगामी विज्ञान-ज्योतिषै-सरी ॥
७२
 
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन।
{{pcn|७२}}
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन?।।
ठूला फेद-विषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन ।
७३
उनी प्रारब्ध झैँ थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन ॥
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा।
 
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा।।
{{pcn|७३}}
७४
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन ।
रुन्छन् कठै कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी।
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन ?
रसरूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी।।
 
७५
{{pcn|७४}}
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता।
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा ।
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता।।
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा ॥
७६
 
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी।
{{pcn|७५}}
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी।।
रुन्छन् कठै! कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी ।
७७
रस-रूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी ॥
राती पाखापखेरामा देखिन्छ देवमाधुरी।
 
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरैसरी।।
{{pcn|७६}}
७८
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता ।
प्रत्यक्ष सर्वसंहारी महामारीसमान यो।
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता ॥
आगाले जङ्गली जीव नामशेष गरीदियो।।
 
७९
{{pcn|७७}}
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी ।
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी ॥
 
{{pcn|७८}}
राती पाखा-पखेरामा देखिन्छ देव-माधुरी ।
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरै-सरी ॥
 
{{pcn|७९}}
प्रत्यक्ष सर्व-संहारी महामारी-समान यो ।
आगाले जङ्गली जीव नाम-शेष गरी-दियो ॥
</poem>
<noinclude>{{end center block}}</noinclude>

Latest revision as of 14:42, 24 May 2025

This page has been validated

७१
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवै-थरी ।
कर्म-सञ्चित, आगामी विज्ञान-ज्योतिषै-सरी ॥

७२
ठूला फेद-विषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन ।
उनी प्रारब्ध झैँ थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन ॥

७३
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन ।
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन ?

७४
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा ।
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा ॥

७५
रुन्छन् कठै! कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी ।
रस-रूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी ॥

७६
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता ।
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता ॥

७७
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी ।
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी ॥

७८
राती पाखा-पखेरामा देखिन्छ देव-माधुरी ।
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरै-सरी ॥

७९
प्रत्यक्ष सर्व-संहारी महामारी-समान यो ।
आगाले जङ्गली जीव नाम-शेष गरी-दियो ॥