Page:Ritubichar.pdf/26: Difference between revisions
Appearance
→Not proofread: Created page with "डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवैथरी। कर्मसञ्चित, आगामी विज्ञानज्योतिषैसरी।। ७१ ठूला फेदविषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन। उनी प्रारब्ध झैं थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन।। ७२ तातो लपल..." |
|||
(4 intermediate revisions by 2 users not shown) | |||
Page status | Page status | ||
- | + | Validated | |
Page body (to be transcluded): | Page body (to be transcluded): | ||
Line 1: | Line 1: | ||
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात | <noinclude>{{start center block}}</noinclude> | ||
<poem> | |||
{{pcn|७१}} | |||
ठूला | डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवै-थरी । | ||
उनी प्रारब्ध | कर्म-सञ्चित, आगामी विज्ञान-ज्योतिषै-सरी ॥ | ||
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो | {{pcn|७२}} | ||
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन? | ठूला फेद-विषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन । | ||
उनी प्रारब्ध झैँ थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन ॥ | |||
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा | |||
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका | {{pcn|७३}} | ||
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन । | |||
रुन्छन् कठै कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी | कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन ? | ||
{{pcn|७४}} | |||
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी | स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा । | ||
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको | देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा ॥ | ||
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी | {{pcn|७५}} | ||
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले | रुन्छन् कठै! कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी । | ||
रस-रूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी ॥ | |||
राती | |||
कृष्णका कटिको लामू दिव्य | {{pcn|७६}} | ||
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता । | |||
प्रत्यक्ष | भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता ॥ | ||
आगाले जङ्गली जीव | |||
{{pcn|७७}} | |||
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी । | |||
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी ॥ | |||
{{pcn|७८}} | |||
राती पाखा-पखेरामा देखिन्छ देव-माधुरी । | |||
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरै-सरी ॥ | |||
{{pcn|७९}} | |||
प्रत्यक्ष सर्व-संहारी महामारी-समान यो । | |||
आगाले जङ्गली जीव नाम-शेष गरी-दियो ॥ | |||
</poem> | |||
<noinclude>{{end center block}}</noinclude> |
Latest revision as of 14:42, 24 May 2025
This page has been validated
७१
डढेलाले निल्यो झट्टै झार, पात दुवै-थरी ।
कर्म-सञ्चित, आगामी विज्ञान-ज्योतिषै-सरी ॥
७२
ठूला फेद-विषे आगो सल्केका वृक्ष हुन् जुन ।
उनी प्रारब्ध झैँ थाले सुस्तसुस्तै बिलाउन ॥
७३
तातो लपलपायेको रातो जिभ्रो झिकीकन ।
कराल काल लाग्यो कि लपक्कै लोक चाटन ?
७४
स्याँस्याँ गरी निकालेका जिभ्रो जस्ता बडा तिखा ।
देखिन्छन् टोडकाबाट वृक्षमा अग्निका शिखा ॥
७५
रुन्छन् कठै! कुनै वृक्ष ठाडै चीँ चीँ गरी गरी ।
रस-रूप सफा आँशु चुहाईकन बर्बरी ॥
७६
घरी झार, घरी पात, घरी वृक्ष, घरी लता ।
भस्म पारी डढेलाले उडायो वनको पता ॥
७७
आगाका डाहले माथि उठेका बिचरी चरी ।
डढेलामा गिरे फेरि घामका तापले गरी ॥
७८
राती पाखा-पखेरामा देखिन्छ देव-माधुरी ।
कृष्णका कटिको लामू दिव्य पीताम्बरै-सरी ॥
७९
प्रत्यक्ष सर्व-संहारी महामारी-समान यो ।
आगाले जङ्गली जीव नाम-शेष गरी-दियो ॥