Page:Prithviraj chauhan.pdf/175

के गरूँ हरे ! भारत अब
डुब्न नै लाग्यो म्लेच्छ पो जाग्यो
थरथर काँपी मुटु यो आयो
हौसला हुँदैन ।

(७)
यही वेला आए प्रतापी राना
अनेक समरका ।
समर वीर स्वभावका धीर
महर्षि जस्ता भक्तका हीरा
पाठ र पूजा जीवन जसको
ईश्वर सम्झी बिताउने दिन
चार चार प्रहरका ।
 
(८)
डिल्लीको सिंह जगाऊँ भनी
संगठन सबको मिलाऊँ भनी
हिन्दूको झन्डा आकाशमनि
कीर्तिले उचाल्न ।
सबैलाई उनले पिटे है डङ्का
छोड्नु त्यो त्रास, आपसका शङ्का
फाटेको भारत लड्नेछ भनी
जुटेको भारत बढ़नेछ भनी
"शत्रुको अघि भाइको फूट
मिलाई सारा एक भई जूट
नगरोस् म्लेच्छ आएर टूट"
एक दिलले सारा वैरीमा छुट
भनेर सारा रजपूत राजा
हरूलाई समाल्न ।

(९)
पृथिवीराज झल्याँस्स भए
जो वर्षभरि सुतेका थिए
झकमान वीरको ।