Page:Prithviraj chauhan.pdf/94

पत्तीमा टेकी बिलाउँदा सबै
अगाडि फैलेको ।
नीरको वनमा, मिर्मिरपनमा
हीराझै झलमल ।
बाटुली मुखकी हाँसेकी सुखकी
नीर्कमलमाथि परेको थोपा
आँशु टलपल ।
अप्सरा आई रातमा रुंदा
प्रेमको दानामा ।
वियोगलाई आँशुले लेख्दी
नीरका पानामा ।
प्रेमको चमक पाएर थोपा
झल्किन्छ नजरमा ।
स्वर्गको रङ्ग वैलेका मानिस
हरूको शहरमा ।
स्वर्गको सुन्दर भावको नजीक
ल्याएर मिर्मिरमा ।
डुब्नलाई तयार पृथिवी हुँदा
शून्यको तिमिरमा ।
ती सानी नानी हाँस्दछिन् झलझल
भावले बटुली ।
असीम पनको वीरको रङमा
चमचम चटुली ।
बाटुली मुखकी हाँसेकी सुखकी
सौन्दर्य अकेली ।
मिर्मिरकी रानी हीराकी खानी
अमृत अब बर्सन्छ भनी
हावालाई डाक्दी पृथिवीबाट
स्वर्गकी हवेली ।
उँचा छ बन
आकाश भन