Page:Prithviraj chauhan.pdf/91

जललाई प्यारो बिम्बले हर्षी
मुर्दाझै हुन लागेको संसार
ज्योतिले जगाई ।
टह र टह लगाई हाँस्दी
आफ्नै नै टूनामा ।
झोपडीलाई स्वर्गमा लगी
किरणले छुनामा ।
ती त्यस्ती थिइन् चन्द्रमा जस्ती
अमृत उज्याली ।
हेर्दैमा लाग्ने पुरुषको मन
नन्दन उकाली ।
(५)
पा रानी वनमा
पातिलो धनमा
जहाँ छन् फूल मुस्किने जूनमा
झुलन वन
शैलको भन
जहाँ छन् नाला मृदुल बोली
मधुर गुनगुनमा ।
प्रकृति देवीले छानिएकी
मृगिणी यौटी बालकैदेखि
खुआइएकी रसका मुना
रेशमी सुनसुनमा ।
चिल्ली र ताजा
सुन्दरकी राजा
आँखामा चढदो बैंशको तेज
कोयली कुनकुनमा ।
फलको खोपी सुगन्ध रोपी
सिँगारदार सखीका धेरै
मधुर छुन्‌छुन्‌मा ।
भँवराहरू अएर रुने
रसको गुन्गुनमा।