Page:Prithviraj chauhan.pdf/77

योग्य नै हुन्छ है अतिजीवी
सत्यको योग्यता ।
नाशका फौज बढेर लिन्छन्
सडल भोग्यता ।

(३)
भारतमा जब सत्यको शासन
ऐक्यमा रहन्थ्यो ।
भारतलाई हेरी म्लेच्छको शिर
स्वभावले नुहुन्थ्यो ।
आदर्श ताजा स्वर्गकी धेनु
प्रजाले दुहुन्थ्यो ।
प्रेमको गगन बीचमा शान्ति
 अमृतमा चुहुन्थ्यो ।

(४)
भाइ है फुटे, गवाँरले लुटे
ऐक्यमा टुटे, दुश्मन छुटे
चिरिए आफू अरू नै जुटे
नाशका सेनाले ।
दुर्बलको दशा हेरेर बस्छन्
बेहोशीलाई आएर डस्छन्
अरू भै गर्वी सबैलाई नास्छन्
विश्वको यौटा ऐनको तत्त्व
लेन र देनले ।

(५)
जबतक भारत आफूमा सच्चा
बस्दैनन् कुनै दुश्मनका बच्चा
पर्दैन कुनै घमशान घच्चा
लुट्दैनन् आई लोभी र लुच्चा
डराई पन्छिन्छन् ।
तर जब नाता टूटमा हुन्छ
तर जब भाइ फूटमा हुन्छ ।