Page:Prithviraj chauhan.pdf/47

(७)
आफूलाई भुली
प्रजामा मिली
पुयाउने चूली
स्वार्थले रहित धनका बीचमा
सुनझैँ चाँदीमा ।
सत्कर्म यशका पखेटा लगाई
जो उड्छन् स्वर्गमा ।
न्याय नै राख्ने तराजु तौली
प्रजाका वर्गमा ।

(८)
मिलाई काँट
मिलाई ठाँट
ताराझैँ चमचम पारेर ज्योति
आत्माको निकाली,
प्रजालाई बाली सत्कर्म पथी
लहरे स्वर्गमा ।

(९)
न्यायका सुन्दर चालमा चल्ने
र कल्पनाहरू फुलेझै फुल्ने
प्रजाका लागिमा ।
सपथ तेजी ज्योतिले बल्ने
नीतिका काँटमा सब अराउ चल्ने
दुष्टको दिल देख्दैमा जल्ने
स्वर्गका चीज वचनमा फल्ने
प्रजाका मागमा ।

(१०)
न धेरै दुर्बल दयाले खालि
न धेरै नीति बाङ्गोमा जाली
सत्यको चतुर कलाको चाल
दुष्टको जाल
जस्तो है पारी प्रतिभाबाट
सहज निकाली।