Page:Prithviraj chauhan.pdf/24

ईश्वरको सत्य, स्वर्गको सत्य
आत्माको तत्त्व अमर नित्य
समर्थन गरी हामीलाई दियो
असीमको आधार ।

(३१)
मानवजाति
रोएर राति
उदय खोज्दछ ।
आज्ञाले वीर आत्माको ज्योति
उदय-नवीन पाएर फेरि
आकाशमा उड्दछ ।
कविझै चरा गाएर उड्छन्
नवीन युगका सपना लुट्छन्
किरण धारा स्वर्गका छुट्छन्
सुनको बिहान ।
प्रबोध पाई पवन डुल्छन्
नवीन कुसुम सुन्दरका फुल्छन्
आँशुका दाना प्रेमका फुल्छन्
गहिरो मानव सागरबाट मोती मै समान ।
पृथ्वीले पाउँछिन्
एक युगी आयु
सुगन्ध भरी, सौन्दर्य भरी
वीरको प्रदान ।

(३२)
"उठ है" भन्छन् पहाड चूली
"झल्क है" भन्छन् बादल जली
"बिउँझ" भन्छन् ब्यूफेका हवा
"सुगन्ध लिई सबेरै मुली" ।
"खोलन" आँखा पूर्वले भन्छ
उम्लिँदो सुनले बिहान खुली
“असीम" भन्छन् खोला र नाला
कलकल गर्दै अनन्त बोली